Ντουλάπα των αναμνήσεων

Το καινούριο μου σπίτι είναι αρκετά παλιό. Όταν μετακόμισε εκεί η οικογένειά μου ήταν στα μπετά και έτσι ο πατέρας μου, που είχε μια πολύ καλή σχέση με τη διαρρύθμιση χώρου, άλλαξε πολλά πράγματα πριν ολοκληρωθεί.

Το πρώτο πράγμα που παράγγειλε ήταν να δημιουργηθούν 3 εντοιχισμένες ντουλάπες σε κάποια δωμάτια. Ζήτησε μια στο σαλόνι για έξτρα αποθηκευτικό χώρο στα καλά σερβίτσια, μια στην κρεβατοκάμαρα για τις κουβέρτες και τα παπλώματα και μια στο μικρό παιδικό δωμάτιο για κανονική ντουλάπα επειδή δεν θα χωρούσε κανονική. Η σκέψη πίσω από όλα αυτά ήταν ο έξτρα αποθηκευτικός χώρος αλλά και το γεγονός ότι εκείνα τα σημεία θα ήταν κάπως δυσλειτουργικά αν ήταν «ανοιχτά». Όταν μετακόμισα «έσπρωξα» μέσα στις «χωνευτές» ότι περίσσευε για να αποφασίσω αργότερα τι θα κάνω με αυτές. Ήρθε το αργότερα μαζί με το νέο χρόνο και αποφάσισα να ξεκινήσω από αυτή του παιδικού δωματίου. Πλέον τον χώρο τον έχω κάνει γραφείο και οι ανάγκες για αποθηκευτικό χώρο έχουν αλλάξει. Εκεί βάζω τα τσαμασίρια μου, τις τσάντες μου, τα παπούτσια μου αλλά και χίλια δυο άλλα πράγματα. Πεταγμένα το ένα πάνω στο άλλο γιατί από την ντουλάπα λείπουν ράφια. Ήταν φτιαγμένη για κρέμασμα ρούχων.

Έβγαλα ένα ράφι και το πήγα στον γείτονα ξυλουργό. Το είδε, το μελέτησε, του εξήγησα και μετά από αρκετή κουβέντα και παραλίγο έναν καφέ, παράγγειλα 5 ίδια ράφια και έξτρα ξύλα για να τα σταθεροποιήσω. Μου πήρε 50 ευρώ αλλά τα έκοψε πολύ σωστά.

Tip: Όταν θέλετε να φτιάξετε ράφι για ένα έπιπλο και μάλιστα έχει ιδιαίτερο σχήμα μη το μετράτε μόνοι σας. Πηγαίνετε με το ράφι για να πάρετε το ίδιο.

Όταν άρχισα να αδειάζω την ντουλάπα πελάγωσα λιγάκι γιατί το δωμάτιο είναι μικρό και ξαφνικά βρέθηκα μέσα σε ένα βουνό από διάφορα. Το ξύλο που είχε καρφώσει ο πατέρας μου πάνω στον τοίχο για να προστατεύονται τα ρούχα ήταν κάπως ταλαιπωρημένο από τα εφηβικά μου κολάζ και έτσι το κάλυψα με ότι χαρτάκι είχε το κουτί των αναμνήσεών μου. Καρτούλες, ευχές, γραμματάκια, σημειώματα, φωτογραφίες, εισιτήρια από συναυλίες και πολλά άλλα τα οποία κάλυψα με διάφανο αυτοκόλλητο για να αρχίσουν να πέφτουν. Σκέφτηκα ότι θα είναι πολύ ωραίο να ψάχνω κάτι και να πέφτω πάνω σε μια ευτυχισμένη στιγμή. Οι ώρες που έκανα το κολάζ ήταν πολύ χαρούμενες και συγκινητικές γιατί κάθε χαρτάκι έφερνε μια ανάμνηση και ήταν πολύ όμορφα.

Κάποια στιγμή έβαλα τα ράφια με εξαιρετική δυσκολία (είμαι παντελώς άχρηστη στο κάρφωμα καρφιών) και άρχισα την τακτοποίηση.

• Σε ένα κουτί οι σακούλες: Μαζεύω όλες τις σακούλες που έρχονται στο σπίτι, από ψώνια. Τις κρατάω για να μεταφέρω πράγματα ή για να κάνω κατασκευές από το χαρτί τους ή από τα κορδονάκια τους.
• Σε ένα κουτί οι υφασμάτινες τσάντες: Εντάξει τις αγαπάω αλλά το έχω παρακάνει. Με κάθε ευκαιρία αγοράζω μια, τη φοράω λίγο και μετά στην άκρη. Έχω ήδη σκεφτεί πως θα τις αξιοποιήσω (hint για workshop).
• Κουτιά πολλά για τα τσαμασίρια μου: Αγαπάω τα κουτιά αλλά κοστίζουν. Ωστόσο, μια βόλτα σε εμπορικό δρόμο, μια ώρα αφού έχει κλείσει η αγορά το βράδυ, μπορεί να σας χαρίσει πολλά και πανέμορφα κουτιά. Ειδικά από παπούτσια και από ρούχα. Από την τελευταία μου βόλτα έχω μια 15άδα κουτιά Pierre Cardin! Μη ντρέπεστε. Τα αφήνουν έξω από τους κάδους επειδή δε χωράνε.
• Σε ένα κουτί τα κουτάκια μου: Από δωράκια, από όμορφες συσκευασίες, από ότι μπορείτε να φανταστείτε.

Χάρηκα που περίσσεψε ένα ράφι για τα χαρτόνια μου και για τα χαρτιά μου γενικότερα για να μη τα έχω σε ρολά. Η ντουλάπα χώρεσε ότι χωρούσε και πριν αλλά και μερικά επιπλέον πράγματα. Τα παπούτσια βέβαια έφυγαν για την κρεβατοκάμαρα αλλά μέτρησα ότι αν ήθελα χωρούσαν και αυτά στο ράφι που μου περίσσεψε.

Στον καθρέπτη της πόρτας (ώρες έχω φάει μπροστά σε αυτήν την ντουλάπα στην εφηβεία μου) κόλλησα κάτι παλιές Polaroid και αποφάσισα να την ονομάσω «ντουλάπα των αναμνήσεων». Και με βλέπω να ψάχνω συνέχεια εκεί διάφορα! Καλή χρονιά σε όλους και όλες και γεμάτη από εμπειρίες που θα αφήσουν γλυκιές αναμνήσεις.