Σκουφάκια για καλό σκοπό! Φτιάξε ένα, σώσε ένα!

Η μητέρα μου αγαπούσε πολύ ότι είχε να κάνει με κλωστή και ύφασμα. Στα ρούχα της επάνω ήταν πάντα περασμένες 1-2 βελόνες με λίγη κλωστούλα σε ετοιμότητα. Κατάφερε και έμαθε τις αδερφές μου να τα αγαπούν το ίδιο ή/και περισσότερο.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που βρήκα στην ντουλάπα μου ήταν ραπτικά και βελόνες. Και τα κοιτούσα όλο θλίψη που δεν θα είχα κάτι να τα κάνω. Μερικές μέρες πριν χαζολογώντας το blog της Ομάδας των Ελλήνων Δημιουργών στο Etsy, πέτυχα μια ανακοίνωση. «Πλέξε ένα, Σώσε ένα». «Καλή ευκαιρία να δοκιμάσω» σκέφτηκα. Άμα είναι για καλό σκοπό αλλιώς είναι. Αλλά ήταν στην Αθήνα και εγώ δεν είχα προγραμματίσει ταξιδάκι για τότε. Κρίμα. Την επόμενη μπήκα στο forum που έχει η ομάδα στο Etsy και είδα την awitch που μας καλούσε στα Μουδανιά να κάνουμε σκουφάκια.

Το σκέφτηκα λιγάκι. Κυριακή πρωί (άγριο ξύπνημα) και ΚΤΕΛ για τα Μουδανιά, που είναι μεν κοντά αλλά όχι και δίπλα. Μωρέ λες; Και τι θα πάω να κάνω εγώ που δεν ξέρω να πιάνω βελόνες; Καφέδες; Έστειλα μερικά emails και ξεσήκωσα την @Anastazzia (γιατί ήταν και δύσκολο), την denyblue και τη μαμά της, την κ. Αριστέα. Εκείνο το πρωί έκανε πολύ κρύο και πολύ νύστα στα ΚΤΕΛ αλλά φτάσαμε γρήγορα στα Νέα Μουδανιά όπου μας παρέλαβε η awitch για να μας πάει να πλέξουμε στο φροντιστήριο της.

Ένας χώρος πολύ όμορφος και πολύ φιλόξενος γεμάτος χρώμα και ζωντάνια όπως ακριβώς και η ιδιοκτήτρια του. Τα απαραίτητα συνοδευτικά όπως καφέδες και τσιμπολογήματα και πολλά και πανέμορφα νήματα. Ένας κουβάς ζεστός και λαχταριστός. Η awitch είναι ένας άνθρωπος χαμόγελο, με απίστευτη ενέργεια και ζωντάνια.

Την εκπαίδευση μου ανέλαβε η @Anastazzia που είναι υπέροχη ως δασκάλα γιατί είναι χαλαρή και δε ζορίζεται. «Πλέξε λίγο μανίτσα και βλέπουμε». Άρχισα με μια σειρά με 20 πόντους, που σταδιακά έγιναν 25 και λίγο αργότερα 30 και έφτασαν τους 35. Θαύμα. Μια καλή και μια ανάποδη. Άλλες φορές σε σειρές, άλλες φορές σε πόντους. Ότι νάναι. Ακόμα γελάω με τη στιγμή που εγώ έχω κρυφτεί στο καναπεδάκι μου για να «διορθώσω» κάτι που είχε πάει πολύ στραβά και ακούω «Μανίτσα το πλεκτό σου τρίζει».

Απέναντι μου η κ. Αριστέα, στην αρχή με βελόνες και μετά με τσιγγελάκι, «ζωγράφιζε». Έκανε κάτι απίστευτα λιλιπούτεια σκουφάκια που δε χορταίναμε να τα βλέπουμε. Υπέροχη και πολύ ωραίος άνθρωπος. Δίπλα η denyblue που πάλευε και αυτή να φτιάξει ένα χαριτωμένο σκουφάκι και κάτι κουτσοκατάφερα.

Αργότερα στην παρέα προστέθηκε και η Τάμι με την κόρη της που τη διώξαμε γρήγορα για να μη σκυλοβαρεθεί το παιδί. Άλλος ένας πολύ ζεστός άνθρωπος γεμάτος θετική ενέργεια. Κοντά μου και η Φιλιώ που επίσης έπλεκε για πρώτη φορά και ζορίστηκε η καημένη όπως και εγώ αλλά τα κατάφερε!

Τελικά εγώ έπλεξα ένα λίγο κρίμα σκουφάκι, κάτι σαν καπελάκι αποφοίτησης και είχα και το θράσος να το «διορθώσω» με φουντάκια στα πλαϊνά. Το πιο κολακευτικό σχόλιο που έλαβα ήταν «Από πού μπαίνουν τα ποδαράκια» που ήταν πολύ αντιπροσωπευτικό της ακυροσύνης του σκουφιού. Αλλά δε στεναχωρήθηκα καθόλου. Φωτογράφιζα συνέχεια τα κορίτσια να πλέκουν, χαζολογούσα τη συλλογή με τα κοσμήματα που έχει κάνει η awitch με κάθε πιθανό υλικό, τσιμπολογούσα βουτήματα και σκεφτόμουν πόσο αγχολυτικό μπορεί να είναι ένα Κυριακάτικο πρωινό με εργόχειρο.

Ώρες μετά είχαμε πλέξει 18 σκουφάκια, που ανέλαβε η awitch να στείλει στην Άθηνα. Εκεί την ίδια περίπου ώρα με εμάς έπλεκαν πολλές γυναίκες μαζί για τον ίδιο σκοπό. Από ότι έμαθα πέρασαν και εκεί τέλεια και το χάρηκαν όσο και εμείς. Όσες δεν πρόλαβαν μπορούν να πλέξουν. Η sofiathereader έπλεξε και έστειλε στην Αθήνα αλλά έχουμε χρόνο ακόμα. Μέχρι τις 28/2 όλο και κανένα ακόμα σκουφάκι μπορούν οι χρυσοχέρες να σκαρώσουν!

Εγώ δεν είμαι σίγουρη ότι με έχει κερδίσει το πλέξιμο. Με έχουν κερδίσει σίγουρα οι νέες φίλες μου, με έχει κερδίσει η etsy greek street team που ενεργοποιήθηκε και ενεργοποίησε και πολύ κόσμο και η ιδέα του να μαζευόμαστε και να κάνουμε κάτι για καλό σκοπό. Συγχαρητήρια σε όλες όσες συμμετείχαν και εύχομαι να υπάρξουν και άλλες πολλές ευκαιρίες.