H παλιά ραπτομηχανή της μαμάς μου

H παλιά ραπτομηχανή της μαμάς μου

Η κυρά Γιώργαινα ήταν νοικοκυρά παλαιάς κοπής. Αποφοίτησε από την Οικοκυρική Επαγγελματική Σχολή μάλλον κάπου γύρω στο 1958 με 1960. Αν κρίνω από τις περιγραφές της πρέπει να ήταν κάτι σαν Τεχνικό Λύκειο για Νοικοκυρές.

Εκεί έμαθε να ράβει, να πλέκει, να κεντάει και να φροντίζει ένα σπίτι με επαγγελματική αρτιότητα. Όταν παντρεύτηκε, ο πατέρας της, της έδωσε για προίκα, την ευχή του και μια ραπτομηχανή- έπιπλο Kohler. Αυτά τα θεώρησε υπεραρκετά για να κάνει μια καλή οικογένεια. Σε αυτή τη ραπτομηχανή, που όσο ζούσε η κυρά Γιώργαινα κατείχε περίοπτη θέση στην κουζίνα, ράφτηκαν, επιδιορθώθηκαν και μεταποιήθηκαν όλα τα υφασμάτινα αντικείμενα της οικογένειας. Από ρούχα έως σεντόνια, από κουρτίνες έως καλύμματα καναπέδων. Κάθε απόγευμα έβαζε στην πρίζα το γκάζι, που ο μπαμπάς μου είχε πατεντάρει στην μηχανή, και έραβε μέχρι να τελειώσουν τα υφάσματα ή μέχρι να έρθει η κοινή ώρα ησυχίας.

Όταν έσβησε το κεράκι της, σκεπάσαμε τη μηχανή με ένα μεγάλο πολύχρωμο κάλυμμα, που της είχε ράψει και την ξεχάσαμε. Όταν μάθαμε ότι μια άλλη γυναίκα θα μετακόμιζε στο σπίτι, τη φορτώσαμε σε ένα φορτηγάκι και την κρύψαμε σε μια αποθήκη. Μη μας τη μαγαρίσει. Έφυγε η απειλή, μετακόμισα στο πατρικό μου και τη σκεφτόμουν πολύ αλλά δεν είχα τις γνώσεις να τη χρησιμοποιήσω. Τότε είπε η Σοφία: «Πάρτην πάλι στο σπίτι της και μάθε». Έτσι το φορτηγάκι την έφερε πάλι πίσω, ακριβώς ένα χρόνο πριν σήμερα.

Την περιποιήθηκα, της έφτιαξα θέση δίπλα στην ντουλάπα μου, έφερα άνθρωπο να την κοιτάξει και να της σουλουπώσει τα μηχανικά της μέρη, μου έδειξε και τα βασικά και πήγα και γράφτηκα και σε μαθήματα για να μάθω να τη χρησιμοποιώ. Συνέχισα να πηγαίνω ρούχα μου στην μοδίστρα μου, για να μου τα αλλάζει τα φώτα, όπως εγώ τα θέλω. Συνέχισα να λιγουρεύομαι φορεματάκια ακριβώς όπως τα είχα φανταστεί. Η μηχανή εκεί να χαμογελάει και να με περιμένει.

Στα συρταράκια της βρήκα μικρούς θησαυρούς. Κουμπάκια, κοψάκια, ανταλλακτικά, τσιγγελάκια, βελόνες και το εγχειρίδιο καλής λειτουργίας της. Φαντάζομαι ότι έτσι θα λέγεται γιατί μου λείπει το εξώφυλλο αλλά το υπόλοιπο είναι εκεί για να τη μελετήσω προσεκτικά, με ελάχιστες απώλειες. Το πλαστικοποίησα και το σκανάρισα για να το σώσω από τη φθορά του χρόνου και της ατσαλοσύνης μου. Μπορεί για κάποιον που ασχολείται με παλιά πράγματα να φαίνεται δολοφονία η επιλογή μου αλλά έτσι θεώρησα ότι θα το σώσω.

Πριν από μερικές μέρες πήγα με την Evangelia_t σε ένα φιλικό υφασματάδικο. Η Χρυσούλα δουλεύει 20 χρόνια εκεί και ξέρει τα πάντα για το ύφασμα. Την 1η ώρα χάθηκα μέσα στα τόπια και τα χρώματα. Τη 2η ώρα κυνηγούσα όλες τις πελάτισσες να μάθω τι ψάχνουν, τι θα κάνουν, τι ράβουν, τι προτιμούν, τι διαλέγουν, ποιο ύφασμα είναι πιο δροσερό, ποιο ύφασμα κολλάει στο σώμα με τον ιδρώτα και κακοσχηματίζει τα ψωμάκια. Την 3η ώρα περιφερόμουν με ένα τόπι ύφασμα στο χέρι και έψαχνα να βρω να το ταιριάξω με άλλα. Φορτώθηκα ένα τσουβάλι μαλακά και πολύχρωμα υφάσματα και γύρισα σπίτι. Τα έχω πάνω στη μηχανή να μου χαμογελάνε και αυτά.

Χθες έγινα 35 χρονών. Τα γενέθλια, για εμένα, ήταν πάντα μια προσωπική πρωτοχρονιά και η πρωτοχρονιά φέρνει υποσχέσεις για το νέο έτος. Μου εύχομαι το νέο έτος να με βρει να κάθομαι στην ραπτομηχανή και να ράβω μερικές ή και όλες από τις ιδέες, που εδώ και ένα χρόνο μαζεύω με ευλάβεια εδώ. Αυτό το καλοκαίρι θα μάθω να ράβω και αυτή είναι μια υπόσχεση στον εαυτό μου. Εύχομαι σύντομα να έχω να δείξω κάτι πολύχρωμο και όμορφο που θα έχω φτιάξει!

Υ.Γ.: Εσείς που στο χολ, στο σαλόνι, στην ντουλάπα, στην αποθήκη ή κάπου στο σπίτι σας έχετε μια παλιά ραπτομηχανή της μαμάς σας ή της γιαγιάς σας, σκεφτείτε την λίγο. Ρίξτε της μια καλή και προσεκτική ματιά. Είμαι σίγουρη πως είναι πανέμορφη όπως η δική μου και φυσικά με λίγη περιποίηση, θα λειτουργήσει και πάλι. Άμα δεν ξέρετε, δεν πειράζει. Θα μάθετε σιγά-σιγά. Αρκεί να της αφιερώσετε λίγο χρόνο. Αν η ιδιοκτήτρια της ζει, προσπαθήστε να μάθετε την ιστορία της. Σίγουρα κάτι πολύ συγκινητικό ή/και πολύ γοητευτικό θα κρύβει.

37 σχόλια

  1. πολύ συγκινητικό :'( άντε και καλές δημιουργίες! Τώρα ξεκινά καινούριο κεφάλαιο στη ζωή της μηχανής:))

    Απάντηση
  2. H γιαγιά μου είχε, θυμάμαι μου έδινε πανάκια να ψευτοράβω και να χαίρομαι. Λάτρευα τον ήχο, εκείνο το συρτό “γρρρρρ….. γρρρρρρρ” που με ηρεμούσε 🙂

    Απάντηση
  3. @Evangelia_t Με τόσα ωραία υφάσματα ελπίζω να είναι ένα ωραίο κεφάλαιο 🙂

    @casper85 ελπίζω να τον ακούω πολύ τακτικά!

    Απάντηση
  4. Είναι στο πόδι σου να τον ακούς! 😀

    Απάντηση
  5. Πολύ συγκινητικό post! Εμένα η γιαγιά μου έραβε-κεντούσε-έπλεκε πολύ, αλλά δυστυχώς οι κόρες της δεν το «είχαν». Δεν ξέρω τι απέγιναν οι ραπτομηχανές της, ήμουν 2 χρονών όταν πέθανε και παίζει να μη θυμούνται καν μαμά και θεία τι της έκαναν τόσα χρόνια πριν…

    Με πολύ όμορφα πάντως συναισθήματα φαίνεται να ξεκίνησες το Νέο σου Έτος! Χρόνια σου πολλά και πολύ-πολύ όμορφα!!! Μια μικρή χάρη έχω μόνο να σου ζητήσω, επειδή πλησιάζει επικίνδυνα κι η δική μου Πρωτοχρονιά, καναδυό τέτοια όμορφα posts μέχρι τότε αν μπορείς, γιατί πραγματικά μου λείπει η έμπνευση και η καλή διάθεση πολύ τελευταία! Δε λέει να με βρει κατσούφα ο Νέος Έτος μου!!!

    Απάντηση
  6. Λατρεύω τις ραπτομηχανές, οι παλιές που έχουν ψυχή μου ξυπνούν τρελές μνήμες, αλλά αν δεν βάλεις το χεράκι σου, ή το ποδαράκι σου, μόνο η νοσταλγία θα μείνει.
    Δεν γνωριζόμαστε καλά αλλά παίρνω το θάρρος να σου πω πως δεν φτάνει να πάμε πάντα στη ζωή με μια συγκεκριμένη σειρά για να πετύχουμε κάτι. Δεν αρκεί να κάνουμε σεμινάρια ή να αγοράσουμε πολύχρωμα υφάσματα (αν και σίγουρα θα επισκεφτώ το μαγαζί με τα υφάσματα) , ούτε να δώσουμε υπόσχεση στον εαυτό μας. Τίποτα από όλα αυτά ! Βοηθάνε δεν λέω αλλά δεν αρκούν. Θέλει μεράκι, αγάπη και τόλμη ! Να μην φοβάσαι την αποτυχία και να ξέρεις πως ίσως να μην γίνεις ποτέ σαν την μαμά σου. Θα τολμήσω να σου μιλήσω γιατί έχω μια μικρή εμπειρία ανθρώπων που αγαπούν το ράψιμο για λόγους διαφορετικούς ο καθένας. Άλλοι γιατί βρεθήκανε με μια ραπτομηχανή, άλλη γιατί το είχαν μεράκι και άλλη έτσι για να σκοτώσουν την ώρα τους.
    Άκουσα ιστορίες και γνώρισα κορίτσια που ήρθανε και μάθανε ραπτομηχανή γιατί το τελευταίο χέρι που δούλεψε την ραπτομηχανή ήταν η μαμά ή η γιαγιά τους και ήταν πολύ συγκινητικό να βλέπεις κορίτσια να δακρύζουν μόλις καταφέρανε τις πρώτες βελονιές στη παλιά ραπτομηχανή. Αλλά εδώ θέλω να σου πω πως κάποια από τα κορίτσια συνεχίζουν και δίνουν ζωή στη μηχανή μέσα από τη ραπτική και κάποια άλλα κορίτσια απλά κάνανε ένα όνειρο τους πραγματικότητα και συνεχίζουν να δίνουν ζωή στη μηχανή δίνοντας μια ξεχωριστή θέση στην καρδία τους.
    Και εδώ τελειώνει το παραμύθι και αρχίζει η ζωή. Ότι και να κάνεις το κάνεις για εσένα και για αυτό το λόγο πετυχαίνει και πας τη δική σου ζωή μπροστά. Είμαι σίγουρη πως θα χαιρόταν πάρα πολύ η μαμά να σε βλέπει να ράβεις και μάλιστα με την ραπτομηχανή που κρύβει την ψυχή της , αλλά είμαι πεπεισμένη πως θα χαιρόταν περισσότερο αν έκανες με την δική σου ψυχή αυτό που σου αρέσει και αν συμπίπτουν αυτά που θέλετε και οι δυο τότε ήρθε η ώρα.
    Κάτι μου λέει μέσα μου πως ξέρεις καλά πως ο κόσμος αυτός της ραπτικής είναι υπέροχος , μοναδικός και ατελείωτος. Αρκεί να κάνεις την αρχή και τώρα… είσαι πολύ κοντά.
    Σου εύχομαι χρόνια πολλά και ανέμελα!

    Απάντηση
  7. Χρόνια πολλά!
    Βλέπω η ραπτική δεν ξεχνά κανένα μέλος της οικογενείας!
    Να ράβεις να θυμάσαι την κυρα Γιώργαινα! 😉

    Απάντηση
  8. @Εύη Θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ αν και με έχουν πιάσει τα νοσταλγικά μου και όλα έτσι κάπως μελαγχολικά θα είναι μάλλον :). Παρεμπιπτόντως να γκρινιάξω; Που είσαι εσύ κοπελιά;

    @Meni Το σχόλιο σου είναι γεμάτο από αγάπη για τη ραπτική και είναι πολύ ενθαρρυντικό και πολύ σημαντικό για αυτό το post. Μέχρι σήμερα όλα όσα αγάπησα συνέβησαν με φαινομενικά λάθος σειρά ή όταν δεν τα περίμενα. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω αλλά σίγουρα θα έχω προσπαθήσει και αυτό είναι σημαντικότερο από όλα για εμένα. Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για εκείνο το απόγευμα στο Made in Thessaloniki που είχα την ευκαιρία να ράψω για πρώτη φορά!

    @Darthiir the Abban Ευχαριστώ πολύ! Μωρέ αυτή δεν ξεχνάει. Εμείς την ξεχνάμε 😉

    Απάντηση
  9. Συγκινητικό το ποστ, υπέροχες φωτογραφίες (όπως πάντα), μοναδικά κειμήλια…
    Χρόνια σου πολλά!!! Έυχομαι να χρησιμοποήσεις τη μηχανή όσο περισσότερο γίνεται και να την κάνεις “δική” σου. Περιμένουμε λοιπόν, τις δημιουργίες σου!

    Απάντηση
  10. Αυτή την ίδια ραπτομηχανή έχω κι εγώ από τη γιαγιά μου όμως έχει και επιπλάκι μαζί ..Όταν ασχολήθηκα κι εγώ κάποιο διάστημα με τη ραπτική αγόρασα μία και νέα..σύγχρονη είναι αλήθεια..φοβήθηκα μήπως της κάνω κάτι κακό και την χαλάσω..την ..συλλήσω.. . Όμως την έχω ακόμα στο σπίτι το κλειστό της γιαγιάς…γιαγιά πια κι εγώ..μαζί με το γραφείο του παππού μου ..και τα δύο φερμένα από τη Πόλη..Υπέροχη ανάρτηση γλυκιά μου και συγχρόνως συναρπαστική για μένα λόγω της μικρής ηλικίας σου..τόσο είναι η μικρή μου κόρη..Χαίρομαι που σε βρήκα και μου έκανες τη τιμή να έρθεις “σπίτι ” μου..

    Απάντηση
  11. Ανυπομονούμε για τα πολύχρωμα ραψίματα! Πολύ ενδιαφέρον το σκαναρισμένο manual! :o)

    Απάντηση
  12. @eleanna Δεν ξέρω αν θα λένε κάτι οι δημιουργίες αλλά σίγουρα έχω ενθουσιαστεί στην ιδέα! Ευχαριστώ πολύ!

    @Αχτίδα Το έχω σκεφτεί και εγώ για καινούρια αλλά θέλω πρώτα να δω αν θα μου αρέσει με αυτήν και μετά. Σίγουρα πάντα υπάρχει ο φόβος ότι θα τη χαλάσω αλλά ο μάστορας μου είπε να μη φοβάμαι και όλα φτιάχνονται :). Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και καλώς ήρθες στην ντουλάπα μου. Είναι τιμή μου να με διαβάζεις!

    @a1pha Το ήξερα ότι θα σου αρέσει 😉

    Απάντηση
  13. Γκρίνιαξε, Mafalda μου, δίκιο έχεις, κι εγώ γκρινιάζω φέτος! 🙁 Να σκεφτείς ακόμα δεν έχω ανοίξει φωτό απ’ το Συνέδριο που έχασα γιατί θα… πονέσουν! 🙁 Σήμερα όμως έκανα το τελευταίο μου μάθημα, οπότε θα τα ξαναπούμε σύντομα!! 🙂 Μου λείψατε!!!

    Απάντηση
  14. καλησπέρα. πολύ ωραίο άρθρο και μου θύμισε τη ραπτομηχανή της πεθεράς μου. διάβασα στο άρθρο σας ότι σκανάρατε τις οδηγίες χρήσεως. Μήπως θα μπορούσατε να τις δημοσιεύσετε κιόλας; ΑΑΑΑΑ!!! και μια απορία για το άρθρο με τις κούπες χαρτί αφής από που το προμηθευόμαστε??? Ευχαριστώ πολύ Ελένη

    Απάντηση
    • άκυρο μόλις είδα το σύνδεσμο για το αρχείο του εγχειριδίου (Παρασκευή μεσημέρι και τα μάτια κλείνουν….)
      παραμένει μονάχα η ερώτηση για το χαρτί αφής 😉

      Απάντηση
  15. Καλησπέρα Ελένη και καλώς ήρθες! Ναι οι οδηγίες είναι εδώ: http://bit.ly/MWYIPI. Ελπίζω να βοηθήσουν. Όσο για το χαρτί αφής το πουλάνε σε είδη σχεδίου, χόμπι αλλά και πολλά βιβλιοπωλεία. Μια εύκολη λύση είναι να πας σε ένα φούρνο ή ζαχαροπλαστείο και να ρωτήσεις μήπως έχουν να σου δώσουν. Είναι εκείνο το ευτσαλάκωτο χαρτί που μας τυλίγουν το ψωμί 🙂

    Απάντηση
  16. “Εσείς που στο χολ…..στην ντουλάπα….έχετε μια παλιά ραπτομηχανή της μαμάς σας ή της γιαγιάς σας, σκεφτείτε την λίγο”.

    εκει ειναι της μαμας (singer) στο χολ, επιπλο ολοκληρο που την χρησιμοποιει πλεον για μικρες επιδιορθωσεις και της γιαγιας (mercedes, νομιζω..) στη ντουλαπα. Κλεινει σε βαλιτσακι κ ειναι χαρακτηριστικη σαν την δικη σου.
    επειδη ακριβως εβλεπα χρονια την μητερα μου να παλευει με υφασματα, πατρον, κλωστες μου φαινεται τρομερα δυσκολο! παντως μου εκανε καλο στο να κρινω το value for money στα ετοιμα ενδυματα (υφασματα, ραψιμο κτλπ…)

    Καλες δημιουργιες! 🙂

    Απάντηση
    • Κρίμα μωρέ. Πάντως ποτέ δεν είναι αργά να δοκιμάσεις 😉

      Απάντηση
  17. Γλυκιά ανάρτηση… άντε περιμένω οδηγίες για υφάσματα γιατί περιμένει και το δικό μου φορεματάκι για αντιγραφή 😉

    Απάντηση
    • Θα έρθεις Θεσσαλονίκη και θα σε πάω στην Χρυσούλα!

      Απάντηση
  18. Πολύ όμορφη, εγώ έχω δύο μηχανές αντίκες απο τους παππούδες μου, ήταν μοδίστρα η γιαγιά και ράφτης ο παππούς βλέπεις! Ετσι έμαθα και εγώ να τις χειρίζομαι όταν ήμουν 15 και ακόμη χρησιμοποιώ τη μία.Καλές Δημιουργίες εύχομαι!

    Απάντηση
    • Πωπω γονίδια! Καλώς ήρθες και ευχαριστώ!

      Απάντηση
  19. Άννα γεια σου…..σε παρακολουθώ καιρό αλλά μόλις τώρα βρήκα λίγο χρόνο να ξεψαχνίσω το blog σου. Είναι τόσο ενδιαφέροντα όλα αυτά που φτιάχνεις και ψάχνεις. Έχω κι εγώ μία χειροκίνητη Singer βαλιτσάκι που η καλή μου μανούλα της έβαλε ηλεκτρικό ποδαράκι κι όλο κάτι κουτσοφτιάχνω/διορθώνω. Είχε κι εμένα ένα παλιό εγχειρίδιο αλλά εκτός από ίσιο γαζί δεν κάνει τίποτα άλλο. Είχα μία γειτόνισσα δίπλα στο πατρικό μου που έραβε φασόν, με σύγχρονες μηχανές βέβαια, αλλά παρακολουθούσα και παρ’ όλα τα λάθη μου είμαι περήφανη όταν τα καταφέρνω. Τώρα που το σκέφτομαι οι γειτόνισσες στο πατρικό μου ήταν χωρίς να το ξέρουν (και χωρίς να το ξέρω κι εγώ) πολύτιμες δασκάλες. Πλέξιμο, αργαλειός, ράψιμο…….. τα έχω ξαναθυμηθεί ύστερα από πολλά χρόνια και με τη βοήθεια του internet πια κάνω θαύματα (λέμε τώρα!).
    Όρεξη και χρόνος να υπάρχει……..

    Απάντηση
  20. Αχ αυτές οι καλές μανούλες και οι καλές, πολύτιμες, δασκάλες, γειτόνισσες. Ψάχνω και εγώ εδώ σε Θεσσαλονίκη μια να με πάρει από κοντά να κάθομαι και να την κοιτάω αλλά δε με θέλει καμία 🙁

    Απάντηση
  21. Και εγώ αγαπώ τη ραπτομηχανή μου, που είναι συνομίληκη με τη δική σου (κρύβει και λίγα χρόνια!) Το μπλογκ σου είναι υπέροχο, είμαι πόση ώρα εδώ, νομίζω πως τα έχω διαβάσει όλα! Έμαθα και για τις Κυριακάτικες μαζώξεις, στέλνω μέιλ οσονούπω.

    Απάντηση
    • Το πήρα και απαντάω! Καλώς μας ήρθες και ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

      Απάντηση
  22. Παράθεμα: Ένα εργαστήρι ραπτικής στην ντουλάπα μου | in my closet

  23. εχω μια παλια μηχανη singer παρομοια με αυτη της φωτο αλλα δεν εχω οδηγιες χρησης. Μηπως θα μπορουσατε να μου στειλετε σκανρισμενες τις οδηγιες; Θα σας ημουν ευγνωμων. email youli.pl@windtools.gr

    Απάντηση
    • Καλησπέρα Γιούλη. Μπορείς να το κατεβάσεις όποτε θέλεις. Στο κείμενο ακριβώς πάνω από τη φωτογραφία με το εγχειρίδιο λέει “εγχειρίδιο καλής λειτουργίας”. Θα το πατήσεις και θα κατεβάσεις τις οδηγίες. Ελπίζω να σου κάνει αν και διαφορετική ραπτομηχανή!

      Απάντηση
  24. Η χαρα μου ειναι μεγαλη ! Πρωτη φορα βλεπω μια ιδια ραπτομηχανη με της γιαγιας μου που εχει πεθανει εδω και 80 χρονια.Την λειτουργεια της μου την εμαθε η αλλη μου γιαγια αλλα μου λειπουν καποια εξαρτηματα του κεντηματος.Ναι ναι κενταει κιολας η δικη μου.Μηπως μπορεις να μου πεις που μπορω να βρω οσα μου λειπουν?

    Απάντηση
    • Ω τελικά είμαστε πολλές! Πολύ χαίρομαι. Να την αγαπάς και να την προσέχεις. Τώρα για τα εξαρτήματα, θα ξεκινούσα από μαγαζιά με ραπτομηχανές πρώτα όπως κάποια αντιπροσωπεία της Singer. Μετά θα αναζητούσα μάστορες που φτιάχνουν ραπτομηχανές (κρατάνε εξαρτήματα από χαλασμένες). Μετά στην τελική θα άρχιζα να ψάχνω και στα παλιατζίδικα αλλά αυτό πραγματικά θα το άφηνα ως έσχατη λύση. Εύχομαι να βρεις ότι ψάχνεις και καλώς ήρθες.

      Απάντηση
  25. Παράθεμα: Μεταποίηση ρούχων ΙΙI: Από φόρεμα σε φούστα | in my closet

  26. Παράθεμα: H παλιά ραπτομηχανή της μαμάς μου Ραπτομηχανές … Αλησμόνητες & αγαπημένες Η… | Χωριάτικα Σπιτικά Φαγητά

  27. Παράθεμα: Οι παλιές ραπτομηχανές…H παλιά ραπτομηχανή της μαμάς μου Ραπτομηχανές … Αλη… | Χωριάτικα Σπιτικά Φαγητά

  28. Παράθεμα: H παλιά ραπτομηχανή της μαμάς μουΡαπτομηχανές … Αλησμόνητες & αγαπημένες Η… | Χωριάτικα Σπιτικά Φαγητά

  29. Τι όμορφο άρθρο! Ντουλαπάκι με συγκίνησες !

    Απάντηση

Απάντηση