Μια παλιά κουρτίνα και μια σπασμένη απλώστρα

Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ένα σαββατοκύριακο αφιερωμένο στη ραπτομηχανή. Όλη την εβδομάδα σκεφτόμουν το Σάββατο το πρωί που θα ξυπνούσα νωρίς, θα έκανα μια κούπα με καφέ και τέσσερα τσιγάρα (είμαι παιδί του Παπάζογλου) και μετά θα άρχιζα το ράψιμο.

Έκανα μια καλή προμήθεια με κάποια πράγματα που μάλλον θα χρειαζόμουν με βάση αυτό το απίστευτα κατατοπιστικό post και με βάση τις παραγγελίες που είχα πάρει. Όλη την εβδομάδα ρωτούσα τις φίλες, τι θα ήθελαν να τους ράψω, για να προσπαθήσω κάτι συγκεκριμένο. Η Evangelia_t δεν ήθελε να με δυσκολέψει και ζήτησε μια τσάντα απλή. Όταν τελικά τη ζόρισα είπε ότι θα ήθελε ένα wall organizer (όπως λέμε και στο Ελλάδα) για να συμμαζέψει τα διάφορα μικροπράγματα. Η ban_al_aria ζήτησε ένα πουγκί για τα εσώρουχά της όταν ταξιδεύει. Οι υπόλοιπες δεν ήθελαν να με αγχώσουν και έτσι δεν μου ζήτησαν κάτι συγκεκριμένο.

Έτσι, Σάββατο πρωί, άπλωσα κοντά στην ραπτομηχανή όλα όσα μάζευα αυτές τις μέρες:

• Πολύχρωμα, βαμβακερά υφάσματα.
• Πλαστικοποιημένα υφάσματα και μουσαμάδες.
• Βοηθητικά υφάσματα είτε για να δώσουν όγκο στη δημιουργία είτε για να ενισχύσουν το ύφασμα.
• Velcro (γνωστό και ως σκριτς-σκρατς).
• Φακαρόλα. Ναι, αλήθεια, έτσι μου το είπαν αυτό το βαμβακερό κορδόνι/κορδέλα που είναι ριγέ αλλά και μονόχρωμο και μοιάζει το σχέδιο με ψαροκόκαλο αλλά δεν είναι και είναι σαν κοτλέ αλλά δεν είναι και το έβαζε η μαμά μου εσωτερικά στα μαξιλαράκια για ενίσχυση. Ναι τα είπα όλα αυτά στη πωλήτρια. Ακόμα γελάει μαζί μου.
• Κόπτσες, σούστες, δανδέλες, κορδόνια.
• Ψαλίδια, στρόγγυλα κοπίδια, χάρακες, τετράδιο.
• Κλωστές, μασουράκια, βελόνες.

Αφού τα τακτοποίησα όλα κοντά μου και έγινε ένας μικρός χαμός, έστησα και τη σιδερώστρα δίπλα μου και κάθισα να καταλάβω πως δουλεύει η ραπτομηχανή. Για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν η πρώτη φορά που έραβα. Πρώτη φορά ήταν στις 3/3 που συμμετείχα στο workshop της Μένης Σαπρανίδου της Modart στο πλαίσιο του Made in Thessaloniki, που διοργάνωσε η Parallaxi και η ομάδα του “Θεσσαλονίκη Αλλιώς”. Τότε σε 1 ωρίτσα περίπου και τη διαρκή και απίστευτα υπομονετική βοήθεια της κοπέλας που με είχε αναλάβει είχα κάνει ένα υφασμάτινο μπρελόκ με ένα α. Να ευχαριστήσω και από εδώ για την ευκαιρία και για το pin cushion δαχτυλίδι που μου φάνηκε απίστευτα χρήσιμο και πολύ γλυκό δωράκι.

Τώρα όμως ήμουν εγώ μόνη μου με την παλιά ραπτομηχανή και το εγχειρίδιο. Μετά από αρκετή μελέτη βρήκα την άκρη του πως μπαίνει η  κλωστή στη βελόνα, πως μπαίνει το μασουράκι κάτω, πως γεμίζουμε ένα μασουράκι στο ίδιο χρώμα, πως το ένα και πως το άλλο. Άρχισα να ράβω ευθείες για να δω πως θα τα καταφέρω και φαινόταν αρκετά εύκολο. Εύκολο όταν δεν μάζευε το μασουράκι την κλωστή κάτω από το ύφασμα, όταν δεν μου έφευγε η κλωστή από τη βελόνα πριν καν ξεκινήσω να ράβω. Κάθε φορά που έκανα κάτι λάθος και το καταλάβαινα, σκεφτόμουν “Γελάς τώρα εεε; Καλά κάνεις”.

Έτσι πιάστηκα να σχεδιάζω και να σκέφτομαι το wall organizer. Τα χρώματα του δωματίου της Evangelia_t είναι πορτοκαλί, κόκκινο και λίγο πράσινο. Η θήκη αυτή θα πρέπει να χωράει πολλά πράγματα αλλά και να είναι και διακριτικό οπότε και τη σκέφτηκα στο πίσω μέρος της πόρτας. Θα πρέπει να είναι από σκληρό ύφασμα για να αντέχει βάρος αλλά και να στέκεται. Το καταλληλότερο ύφασμα που διέθετα ήταν μια κουρτίνα από το παλιό μου σπίτι που πλέον δεν ταιριάζει στο καινούριο. Είχε όλα τα χαρακτηριστικά και την είχα στην άκρη χωρίς να ξέρω τι να την κάνω.

Δεν θα τα καταφέρω να γράψω οδηγίες βήμα-βήμα για να την κάνετε γιατί και εγώ όλα με το μάτι τα έκοβα και τα προσπαθούσα. Έχω σημειώσει μερικές σκέψεις που ίσως βοηθήσουν.

• Εμένα με βοηθάει να σχεδιάζω σε χαρτί (με 2-3 απλές γραμμές) το τι θέλω να κάνω. Μου δίνει μια εικόνα του πως θα κινηθώ.
• Το λάθος στο ράψιμο διορθώνεται αναίμακτα. Ξηλώνεται. Το λάθος στο κόψιμο όχι. Ή θα μπαλωθεί ή χρησιμοποιηθεί άλλο κομμάτι. Αν υπάρχει. Οπότε και προσεκτικά το κόψιμο.
• Φοβόμουν πολύ τις ραφές που θα φαίνονταν και συγκεκριμένα αυτές που θα έκανα για να γίνουν τα διαχωριστικά. Τις φοβόμουν ότι θα τις κάνω στραβές, λάθος κ.λπ. Σκέφτηκα να τις “κρύψω” στις αλλαγές χρωμάτων. Πέτυχε σχετικά καλά το κόλπο.
• Προσπαθούσα να πετύχω κλωστή στο ίδιο χρώμα με το ύφασμα. Αν το ύφασμα έχει πάνω από 2 χρώματα αυτό είναι τραγικό. Έτσι βολεύτηκα με κλωστή που ταίριαζε καλύτερα. Κάτι σε κίτρινο.
• Μου φαινόταν πολλές οι κλωστές μου. Τώρα ξέρω πόση πολλή κλωστή ξοδεύεται σε κάθε ράψιμο. Γέμισα ένα δωμάτιο κλωστούλες.
• Αν θέλετε να δείτε κάτι πως θα είναι, βοηθάνε οι καρφίτσες. Βάλτε καρφίτσες όπου κανονικά θα ράβατε και διορθώστε ότι δε σαν αρέσει.

Μετά από 5 ώρες ράβε-ξήλωνε, ζούλα εδώ, τράβα εκεί, πάμε πάλι από την αρχή είχα φτιάξει το πρώτο μου  wall organizer. Οι γωνίες ήταν χάλια (πολύ ύφασμα), τα κορδόνια του ξεφτούσαν (έκοψα από το γύρισμα το έτοιμο γαζί), οι ακριανές θήκες δεν είχαν καλοραφτεί και η ιδέα να βάλω μέσα υαλοβάμβακα είχε κάνει τη δημιουργία μου σαν ένα κοντοκομμένο παπλωματάκι. Με άπειρες διορθώσεις και γκρίνια αποφάσισα πως είχε ολοκληρωθεί η δημιουργία και το κρέμασα στην πόρτα.

Μου πήρε όλο το Σάββατο η θήκη τοίχου (ας το γράψω και ελληνικά) αλλά έγινε. Όταν αποφάσισα να σταματήσω για το Σάββατο τα ραψίματα και να συνεχίσω την επόμενη μέρα κοίταξα λίγο το χαμό γύρω μου και στεναχωρέθηκα. Κάποια στιγμή, θα έπρεπε να τα μαζέψω όλα αυτά τα καλούδια για να συμμαζέψω το δωμάτιο. Ξέρω όμως, από προσωπική εμπειρία, ότι όταν μαζεύεις τα υλικά, σκοτώνεις λίγο την όρεξη να κάνεις κάτι επόμενο. Έπρεπε να βρεθεί μια λύση που να τα κρατάει συμμαζεμένα μεν αλλά και διαθέσιμα για χρήση ανά πάσα στιγμή. Θυμήθηκα ότι πριν από καιρό έσπασε μια απλώστρα μου και την φύλαξα.

Το επόμενο πρωί βγήκα στο μπαλκόνι με το καφεδάκι και ξερίζωσα τελείως τα πόδια της. Την καθάρισα προσεκτικά και βάλθηκα να σιδερώνω κάθε ύφασμα συσκευασίας είχα κρατήσει τόσο καιρό στην ντουλάπα μου. Τη συσκευασία από κάτι πολύχρωμα (και πολύ νόστιμα) πασχαλινά αυγά, κάτι κομμάτια ύφασμα που μου είχε χαρίσει η Έμιλυ, οργάντζες και τούλια και ότι θα μπορούσε κάποιος να ονομάσει ύφασμα.

‘Οταν ισιώσαν όλα και είδα πόσο πολύ ύφασμα είχα στη διάθεσή μου για να δημιουργήσω, έπαθα ένα μικρό πανικό. Έτσι άρχισα να τακτοποιώ τη νέα μου θήκη/απλώστρα/ραφιέρα/κρεμάστρα.

Επόμενη προσπάθεια θα ήταν με το πλαστικοποιημένο ύφασμα να μου κάνω μια θήκη για τον καπνό μου. Με ειδική θήκη για χαρτάκια και ειδική θήκη για τον αναπτήρα. Πάλι δεν μέτρησα προσεκτικά. Έβαλα κάτω το σακουλάκι του καπνού και τα συνοδευτικά του και έκοψα στο περίπου τα απαραίτητα μέρη. Και πάλι πολλά λάθη και ιδιαίτερη δυσκολία γιατί αυτό το ύφασμα με την ενίσχυση δεν γλυστρούσε όπως τα άλλα. Βγήκε τα δέοντα στραβή και με το ζόρι χωράει τα πάντα. Για κούμπωμα σκέφτηκα ένα απλό κουμπάκι γιατί με έχουν κουράσει λίγο τα κορδονάκια και τα σκριτς-σκράτς που βλέπω.

Μια μικρή παρένθεση εδώ για κάποιες σκέψεις για τις θήκες καπνού:

• Κάποτε πριν από καιρό κάναμε χάρτινες θήκες. Ήταν πολύ όμορφες αλλά χαλάσαν πολύ γρήγορα. Διαλύθηκαν σχεδόν σε ένα τρίμηνο.
• Στο 6ο Ελληνικό Συνέδριο η αθηναϊκή κοινότητα έκανε θήκες από λεπτό φελτ. Ήταν πανέμορφες και με υπέροχη υφή. Κρατήθηκε πολλούς μήνες αλλά άρχισε νωρίς να κατσιάζει και να μαδάει χνούδια.
• Σε ένα bazzar χειροποίητων προϊόντων είδα και χάρτινες και από felt. Σκέφτηκα ότι αν και πανέμορφες, θα στεναχωρηθώ να δω αυτό που αγόρασα να διαλύεται γρήγορα. Και όσο πιο ακριβό ή όσο πιο όμορφο τόσο πιο πολύ θα με στεναχωρήσει.
• Δεν είναι όλα τα υλικά κατάλληλα για όλες τις χρήσεις. Πριν φτιάξετε κάτι σκεφτείτε λίγο παραπάνω τον τρόπο χρήσης του και την κάθε πιθανή ταλαιπωρία που θα υποστεί. Και αν ένα κόσμημα το προσέχω σαν τα μάτια μου, τη θήκη του καπνού μου τη σέρνω άγαρπα παντού γύρω μου. Ας είναι από κάποιο πιο ανθεκτικό υλικό.

Για τελευταίο άφησα το πουγκάκι της ban_al_aria. Είχα σκεφτεί να ζωγραφίσω ένα βρακάκι στη μια πλευρά αλλά δεν είμαι καλή με τη ζωγραφική. Έτσι διάλεξα να κάνω ένα υφασμάτινο με λίγη δανδέλα. Διάλεξα τα υφάσματα που της είχαν αρέσει περισσότερο, έκοψα περίπου τα κομμάτια που φανταζόμουν ότι θα χρειαστεί και άρχισε η συναρμολόγηση. Και πάλι τα λάθη άπειρα. Το πιο αστείο από όλα ήταν να ράψω ένα γαζί για να φτιάξω θήκη για το κορδόνι χωρίς όμως να υπάρχει δεύτερο γαζί που να δημιουργεί τον ειδικό χώρο για το κορδόνι. Με τα πολλά έγινε και αυτό και ειδικά σε αυτή την κατασκευή κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι το σίδερο στο ράψιμο. Ειδικά στο διακοσμητικό βρακάκι.

Είμαι πανέτοιμη για τα επόμενα projects μου και δέχομαι παραγγελιές. Προτιμώ να μου λέτε τι θέλετε παρά να μου δείχνετε κάτι έτοιμο, για να μπορώ να το σκεφτώ/οραματιστώ/σχεδιάσω από την αρχή στο μυαλό μου. Όλο το Σαββατοκύριακο άκουγα γρρρ, γρρρ, γρρρ και χαμογελούσα γιατί σκεφτόμουν ότι κάπου κάποια χαμογελάει. Μάλλον γελάει και τη διασκεδάζω απίστευτα με τις γκάφες μου και τα λάθη μου. Και αφού δεν μπορώ να το ακούσω αυτό το γέλιο, μπορώ να το φανταστώ.