Κάτι με χαρτί

Από την πρώτη στιγμή που αποφάσισα να κάνω αυτό το blog είχα στο μυαλό μου να ασχολούμαι κάθε μήνα και με συγκεκριμένο υλικό. Διαφορετικό κάθε φορά, αλλά κατά τη διάρκεια του μήνα, ίδιο.

Να μπω για παράδειγμα στη ντουλάπα μου και βρω ό,τι υπάρχει από χαρτί και να κάνω διάφορα με αυτό. Δεν τα κατάφερα έτσι όπως ακριβώς ήθελα αυτά τα δύο χρόνια. Με περιόριζε λίγο ο χρόνος, λίγο η αναβλητικότητα μου, λίγο από όλα. Όταν όμως ξεκίνησα τη σελίδα στο facebook σκέφτηκα ότι είχα μια δεύτερη ευκαιρία. Έτσι αποφάσισα δειλά-δειλά να αφιερώσω τον Οκτώβρη στο χαρτί, που αγαπάω. Έκανα μια συμπαθητική cover pic για τη σελίδα, πήρα το τετραδιάκι μου και χώθηκα στη ντουλάπα μου να βρω τι ακριβώς ήθελα να κάνω. Αν αντί να κάνω κάτι εγώ, έκαναν κάτι οι άλλοι; Για πιο λόγο, να μπει στον κόπο κάποιος, να κάνει κάτι για μια σελίδα στο facebook εκτός από ένα like; Θα θέλουν άραγε να ξοδέψουν προσωπικό χρόνο και διάθεση και υλικά για να κάνουν κάτι με χαρτί; Ναι αλλά το κάτι με χαρτί μπορεί να είναι κάτι πολύ εύκολο. Ή και κάτι πολύ δύσκολο. Ή και τα πάντα, όλα. Πως ακριβώς να το γράψω; Πως κάνει κάποιος διαγωνισμό στο facebook; Μα εγώ δε θέλω να κάνω διαγωνισμό. Θέλω να κάνουν κάτι οι άλλοι. Αλλά μπορώ να δώσω και 2-3 δωράκια για να έχουν και ένα κίνητρο. Ή μήπως όχι; Αυτό, όμως, που μετράει περισσότερο από όλα, είναι να βρει κάποιος/α το χρόνο και τη διάθεση να κάνει κάτι.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Έτσι πήρα την μεγάλη απόφαση, έφτιαξα ό,τι αγαπώ πιο πολύ από όλα με χαρτί, ένα καραβάκι, και τσουπ βγήκα και ζήτησα να κάνουν κάτι με χαρτί. Οτιδήποτε. Ήμουν πολύ απαισιόδοξη από την ανταπόκριση που θα είχα. Σκέφτηκα πως μόνο κάποιοι καλοί και δημιουργικοί φίλοι θα μπουν στον κόπο να κάνουν κάτι, αλλά και αυτό, θα ήταν χαρά. Μέχρι που άρχισαν σιγά -σιγά να ανεβαίνουν τα πρώτα κάτι. Και ήταν από ανθρώπους που δεν ήξερα. Για 8 μέρες (που άφησα περιθώριο) κάθε φορά που ανέβαινε κάποιο καινούριο κάτι, έκανα σα παιδάκι. Τα κοιτούσα, τα ξανακοιτούσα και δε τα χόρταινα. Άλλα εύκολα, άλλα δύσκολα και όλα ιδιαίτερα. Και όλα με χαρτί. Έτσι φτάσαμε στις 31/10 και είχαν ανέβει 25 κάτι. Μόλις άλλαξε ο μήνας, έκανα και μια κλήρωση και χάρισα 3 βιβλία (όπως είχα αρχικά τάξει) αλλά δε μου πήγαινε η καρδιά να μην κάνω κάτι με χαρτί και για τους 25. Άδειασα σχεδόν όλη την ντουλάπα στην κουζίνα, άπλωσα ότι υλικά είχα και δεν είχα και άρχισα να δοκιμάζω διάφορα.

Η ιδέα ήταν απλή. Όταν πρωτοξεκίνησα το 2009 να ασχολούμαι εντατικά με κατασκευές, έπεσα με τα μούτρα στα περιοδικά που υπήρχαν. Εντάξει είχα μεγάλη εξοικείωση με το internet αλλά ακόμα δεν είχα βρει πολλές πηγές. Ούτε φανταζόμουν πως θα υπάρχουν τόσα πολλά sites και blogs που θα ασχολούνται με κατασκευές. Μετά από ένα χρόνο είχα μαζέψει πολλά τεύχη από διάφορα περιοδικά, τα οποία είχα ξεκοκαλίσει αλλά πλέον ό,τι ήθελα το έβρισκα και στο internet. Και έτσι μπήκαν σε μια άκρη, σε ένα ραφάκι για να θυμάμαι πως ξεκίνησα. Είχε έρθει η ώρα να βοηθήσουν και άλλους.

Τον τελευταίο καιρό έπεφτα συνέχεια πάνω σε ιδέες με σφραγίδες. Χαρτιά περιτυλίγματος, τυπώματα σε ύφασμα, κάρτες και χίλια άλλα δυο με κανονικές σφραγίδες αλλά και με λαχανικά και ό,τι άλλο υλικό μπορεί να φανταστεί κάποιος. Τα έβαλα όλα αυτά κάτω και άρχισα να πειραματίζομαι. Στη ντουλάπα μου βρήκα και κάτι παιδικές σφραγίδες, που επιτέλους είχε έρθει η ώρα να αξιοποιήσω. Ξεκίνησα με πινέλο, να βάφω τις σφραγίδες αλλά ήταν κουραστικό, βαρετό και με κακό αποτέλεσμα. Ήθελα ένα ταμπόν για να “μελανώνω” τις σφραγίδες.

Δυο βδομάδες έμειναν άπλυτα τα πιάτα επειδή αποφάσισα να χρησιμοποιήσω το σφουγγαράκι της κουζίνας. Ήταν καλή λύση και έφερε καλό αποτέλεσμα για τα ακρυλικά που χρησιμοποίησα αλλά ξόδεψα πολύ χρώμα. Όταν τελείωσα και αποφάσισα να πάω να το ξεπλύνω, έβγαζε χρώμα για πάνω από μισή ώρα.

Χρησιμοποίησα χαρτί καφέ για δέματα. Είναι αυτό το πολύ φτηνό, με το μέτρο που πακετάρουμε τα δέματα. Αφού το έκοψα στις διαστάσεις που ήθελα, άρχισα να σταμπώνω τα σχέδια που ήθελα. Χωρίς κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Απλά να κάνει κάποιο επαναλαμβανόμενο σχέδιο. Επίσης χρησιμοποίησα παλιές αφίσες. Τις κρατάω τόσα χρόνια, χωρίς να έχω καμία πρόθεση να τις κάνω κάτι και όμως πρόκειται για καλής ποιότητας χαρτί, σε μεγάλες διαστάσεις και με μεγάλη αντοχή. Και τυπωμένα διάφορα σχέδια.

Είχα χρόνο, χώρο και πολύχρωμα υλικά. Είχα και ένα κουτάκι με διάφορα τσαμασίρια που μαζεύω από δωράκια, από συσκευασίας, από οτιδήποτε. Είχα και σπάγκο που τον βρήκα ταιριαστό με το χαρτί δεμάτων αλλά και κάποιες κορδέλες από δωράκια, για αντίθεση. Το κυριότερο ήταν ότι είχα 25 διαφορετικά δωράκια να συσκευάσω και πολύ διάθεση για πειραματισμό.

Κάποιους τους ήξερα. Κάποιους όχι. Δεν άλλαζε κάτι. Και οι 25 έκαναν κάτι με χαρτί για το in my closet και εγώ κάτι με χαρτί για αυτούς.

Τα ετοίμασα όλα μαζί, τα φόρτωσα σε σακούλες και πήγα στα ΕΛΤΑ. Εκτός από κάποια στη Θεσσαλονίκη, τα υπόλοιπα ήθελα να τα στείλω. Έχω βαρεθεί να βλέπω μόνο λογαριασμούς στο ταχυδρομικό κουτί. Όσο και αν αγαπάω το internet και το email, η χαρά ενός φακέλου που έχει έρθει από κάπου μακριά ή από κάπου κοντά, είναι ανεκτίμητη. Σιγά-σιγά πηγαίνουν στους αποδέκτες και κάποιοι ανεβάζουν φωτογραφίες από το δωράκι τους και εγώ καμαρώνω!

Έχω ακούσει πολλά καλά λόγια για τη σελίδα και πολλά ευχαριστώ αυτούς τους δυο μήνες που υπάρχει. Είτε για μια ιδέα, είτε για μια απορία, είτε για μια γνώμη, είτε απλά έτσι. Χαίρομαι με όλα αυτά αλλά η χαρά μου όταν βλέπω κάποιον ή κάποια να δημιουργεί κάτι επειδή του άνοιξα την όρεξη να προσπαθήσει είναι απερίγραπτη. Ευχαριστώ πολύ για όλα τα καλά λόγια και όλες τις ιδέες και για όλα όσα φτιάχνετε και μου τα δείχνετε. Και ελπίζω να έχετε πάρει φόρα, γιατί όπως έγραψα μερικές μέρες πριν, ο Νοέμβρης είναι αφιερωμένος στο τενεκεδάκι και πολύ σύντομα θα σας ζητήσω να κάνετε κάτι με αυτό. Και στη σελίδα αλλά και εδώ στο blog!