Τι έμαθα τρώγοντας πολλές φέτες ψωμί με σιρόπι σοκολάτας

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αγαπάω τα γλυκά. Όταν ήμουν παιδί είχα πάρα πολύ λίγα πράγματα που ήθελα να τρώω και τα γλυκά ήταν ένα από αυτά τα λίγα.

Μου αρέσει να φτιάχνω γλυκά, αλλά η ζαχαροπλαστική θέλει ακρίβεια και πειθαρχία στην εκτέλεση και εγώ δυσκολεύομαι πολύ με αυτά τα δύο. Πριν καν ξεκινήσω κάτι, αρχίζω να σκέφτομαι ότι αυτό μπορεί να αλλάξει με αυτό, αυτό μπορεί να γίνει διαφορετικά και σχεδόν ποτέ δεν καταφέρνω να κάνω κάτι όπως θα ήταν αναμενόμενο. Όμως προσπαθώ φιλότιμα.

Ο Φεβρουάριος είναι ένας πολύ σημαντικός μήνας για εμένα. Αν είχα τη μαμά μου κοντά μου, θα γιορτάζαμε για ακόμα ένα χρόνο, τα γενέθλιά της. Με πολλά γλυκά γιατί τα αγαπούσε πολύ. Είχα να μοιάσω, το λένε. Όμως δεν την έχω και οι γιορτές, όπως και κάθε ευκαιρία για χαρά έχουν ιδιαίτερη σημασία. Δεν ξέρω πως είναι για τους άλλους η απώλεια αγαπημένου προσώπου αλλά για εμένα, είναι χειρότερη όταν έχω λόγους να χαίρομαι παρά όταν έχω λόγους να λυπάμαι.

Με όλα αυτά στο μυαλό, αποφάσισα να αφιερώσω τον Φεβρουάριο στα γλυκά. Και έτσι η cover pic της σελίδας, θα έπρεπε να έχει ένα πολύ λαχταριστό και νόστιμο in my closet. Έστησα όλα τα αγαπημένα και πολύχρωμα υλικά στον πάγκο, βρήκα και στην κατάψυξη έτοιμο ζυμαράκι για κουλουράκια από την αδερφή μου και ξεκίνησα να φτιάχνω γλάσο royal που θεωρητικά είναι από τα πιο εύκολα γλάσα για να διακοσμήσει κάποιος μπισκοτάκια και κουλουράκια. Είχα ξανακάνει, υπό την διακριτική επίβλεψη της αδερφής μου και είχε πετύχει οπότε ένιωθα πολύ σίγουρη.

Έπλασα τα γράμματα, τα σφήνωσα πάνω σε ξυλάκια για να μπορώ μετά να τα φωτογραφίσω όπου θέλω, τα έψησα όπως έπρεπε, περίμενα να κρυώσουν και όταν με το καλό κρύωσαν άρχισα να τα λούζω με γλάσο για να γίνουν πολύχρωμα.  Τα γράφω βήμα-βήμα για να σας πω ότι προσπάθησα πολύ φιλότιμα να πειθαρχηθώ στις οδηγίες. Το βασικό μου πρόβλημα όμως είναι το μάτι. Δεν ξέρω αν σας το κάνουν και εσάς αυτό ή το κάνετε και εσείς αλλά είναι πρακτικά αδύνατο να καταλάβω τι σημαίνουν οι παρακάτω εκφράσεις:

• Αλεύρι όσο παίρνει (ποιος παίρνει; το αλεύρι; τι παίρνει; )
• Ζάχαρη με το μάτι (μα δεν είναι μεζούρα το μάτι μου μωρέ)
• Χτύπημα μέχρι να σφίξει (ποιο ακριβώς είναι το όριο της σφιχτότητας που άμα το φτάσεις σταματάς να το χτυπάς;)
• Άμα θέλει και άλλο νερό, βάλε (θα μου το πει; θα διψάει και θα ιδρώνει; θα κοιτάει το νερό όλο λαχτάρα;)

Δεν είμαι έμπειρη μαγείρισσα/ζαχαροπλάστρια αλλά 4-5 πράγματα τα κάνω με επιτυχία ή έστω τρώγονται και αυτό μου φτάνει. Ξέρω πως για κάποιον, που έχει τεράστια εμπειρία, είναι δύσκολο να εξηγήσει κάτι που ούτε που το σκέφτεται την ώρα που το κάνει. Αλλά κι εγώ προσπαθώ φιλότιμα να ακολουθήσω τις οδηγίες και δεν τα καταφέρνω. Όσο και αν πάλεψα με τα κουλουράκια δεν τα έκανα όπως τα είχα φανταστεί και αποφάσισα να τα “σώσω” στη φωτογράφιση. Και σφήνωσα τα κουλουράκια πάνω σε φελιζόλ και άρχισα να τα περιφέρω σε όλο το σπίτι και σε όλα τα μπαλκόνια.

Λήψη 1η: Με φόντο την μπουγάδα της απέναντι! Με το ζόρι φαίνονται!

Λήψη 2η: Με φόντο το μπαλκόνι της απέναντι που δεν έχει μπουγάδα. Όσο πάνε και σκοτεινιάζουν!

Λήψη 3η: Με φόντο γραφεία απέναντι για πιο σοβαρή(;) φωτογραφία. Χάνω 2-3 γράμματα αλλά χαλάλι!

Λήψη 4η: Φτάνει με τη γειτονιά. Τώρα με φόντο τα πλακάκια και έναν προβολέα να κάνει περίεργη σκιά! Τρομακτικά!

Λήψη 5η: Μεγάλη διαφορά από ότι με τον προβολέα αλλά και πάλι ζόρικα.

Λήψη 6η: Μια φωτογραφία που αδικεί κυρίως τα υπέροχα ντουλάπια της κουζίνας μου.

Λήψη 7η: Η απελπισία του φωτογράφου που αποτυπώνεται στη φωτογραφία! Τουλάχιστον έτσι δε φαινόταν το γλάσο.

Λήψη 8η: Φάγαμε στα γρήγορα τα κουλουράκια πριν σκεφτώ τίποτα ακόμα πιο τρομακτικό και άρχισα να παίζω με τα υλικά. 

Δυστυχώς δεν κατάφερα κάτι με τις φωτογραφίες πέρα από πολλά δοκιμαστικά. Στεναχωρήθηκα γιατί κάπως είχα ενθουσιαστεί με την ιδέα και ήμουν τόσο σίγουρη ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Όμως η πιθανότητα να μην πάνε όλα καλά είναι μεγάλη όταν κάποιος προσπαθεί να κάνει κάτι για πρώτη φορά και μάλιστα χειροποίητο. Η αποτυχία, δηλαδή το να μη γίνει έτσι όπως το φαντάστηκε, είναι ένας από τους βασικούς λόγους που κάποιος εγκαταλείπει την προσπάθεια. Όμως, τα λάθη και η αποτυχία είναι και το βασικό μέσο, με το οποίο μαθαίνουμε και βελτιωνόμαστε και τα καταφέρνουμε καλύτερα στο κάθε επόμενο που θα προσπαθήσουμε. Προσπαθώ όταν κάτι δεν πάει καλά, να σκέφτομαι τι ήταν αυτό ή αυτά που το χάλασαν. Μπορεί να με απασχολεί μέρες η σκέψη. Και όταν νιώθω ότι κάπως το έχω σουλουπώσει στο μυαλό μου, το ξαναπροσπαθώ.

Για τον Φεβρουάριο όμως ήθελα κάτι άμεσα. Έτσι έφτιαξα μια φέτα ψωμί με βούτυρο και σιρόπι σοκολάτας (είχε τελειώσει η μερέντα) και κάθισα να σκεφτώ τι άλλο θα μπορούσα να δοκιμάσω. Οι καλύτερες ιδέες έρχονται από εκεί που δεν τις περιμένεις. Να πάνω σε μια φέτα ψωμί που έπαιζα με το σιρόπι. Δεν είναι η τέλεια ιδέα που με απασχόλησε μέρες αλλά είναι η ιδέα που στάθηκε αξιοπρεπώς, στο πιάτο μου.

Πειραματίστηκα λίγο με το φως, με τα πιάτα, με τα ψωμιά, με τα σιρόπια και με άλλα πολλά όπως ζάχαρη. Κάθε πειραματισμός ήταν και μια ωραία μπουκιά. Και έτσι βγήκε η εικόνα που ονομάστηκε και cover pic για να ξεκινήσει γλυκά ο Φεβρουάριος.

Τι έμαθα τρώγοντας πολλές φέτες ψωμί με σιρόπι σοκολάτας:

• Πριν ξεκινήσετε κάτι σκεφτείτε το αρκετά ως πολύ. Προσπαθήστε να “δείτε” όλη τη διαδικασία και να εντοπίσετε τα σημεία που θα σας δυσκολέψουν. Ο προσεκτικός σχεδιασμός μια ιδέας είναι σημαντικότερος από την υλοποίηση. Μπορεί κάτι να θέλει ώρες για να το φανταστείτε και μερικά λεπτά να το κάνετε αλλά αξίζει.
• Αν μια ιδέα την έχετε φανταστεί με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο και δεν σας βγει έτσι, αυτό δεν είναι αποτυχία. Είναι προσπάθεια ή κάποια άλλη ιδέα. Ίσως εξίσου καλή.
• Αν μια ιδέα δε σας βγαίνει με τίποτα, ανοίξτε ένα συρτάρι, πετάξτε την μέσα και αφήστε την να ωριμάσει μόνη της χωρίς να την πιέζετε. Θα έρθει η ώρα της. Αλλά μην την εγκαταλείψετε.
• Αν μια ιδέα υλοποιήθηκε συμπαθητικά ή αρκετά καλά ή κάπως ok ή εντάξει βλέπεται/τρώγεται αλλά όχι τέλεια, είστε ένα βήμα πριν το τέλεια. Η επόμενη φορά θα είναι καλύτερη αλλά βαθιά μέσα σας θα αγαπάτε την πρώτη φορά.
• Η φωτογράφιση μπορεί να βοηθήσει αλλά δεν γίνονται θαύματα. Ειδικά στα φαγώσιμα τα πράγματα είναι δύσκολα και μια φωτογραφία για να θεωρηθεί πετυχημένη πρέπει να θέλει όποιος τη βλέπει να φάει και το χαρτί/οθόνη.
• Κάποιες ιδέες είναι δύσκολες. Απαιτούν χρόνο, υπομονή, επιμονή, δεξιοτεχνία, εμπειρία, πειραματισμό και υπερπροσπάθεια. Θα φτάσετε και εκεί. Προσπαθώντας συνέχεια με άλλες ιδέες πιο εύκολες, που θα σας χαρίζουν τα βασικά υλικά για τις δύσκολες: όρεξη και αυτοπεποίθηση. Πρώτα μπουσουλάμε και μετά μια μέρα φτάνουμε στο φεγγάρι.

Τι θα κάνουμε το Φεβρουάριο;

Για τις υπόλοιπες 15 μέρες του, θέλω να γίνετε όλοι και όλες πολύ δημιουργικοί και να φτιάξετε κάτι για το @In my closet!

Γλυκό με κάτι*

Μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου 2013, τα μεσάνυχτα:

1. φτιάξτε γλυκό με κάτι (οτιδήποτε)
2. postάρετε μια φωτογραφία του στο in my closet ή με comment εδώ!
3. γράψτε δυο λόγια για το κάτι που φτιάξατε ή και ολόκληρη τη συνταγή!

Στις 3 Μαρτίου το βραδάκι, θα κάνουμε μια on-line κλήρωση και θα διαλέξουμε 3 δημιουργίες!

• Κάποιος/α θα κερδίσει το The Ice Cream book http://bit.ly/VfyZqU
• Κάποιος/α θα κερδίσει το The complete book of Chocolate http://bit.ly/WlzIWL
• Κάποιος/α θα κερδίσει το Γρήγορα και εύκολα http://bit.ly/12LmB6t

Τρία βιβλία γεμάτα συνταγές, λαχταριστές φωτογραφίες και ιδέες για περισσότερη δημιουργία και έμπνευση.

Προσοχή:

1. Για όσους και όσες έχουν όρεξη να κάνουν πάνω από ένα κάτι, κάθε κάτι θα μετράει σαν επιπλέον συμμετοχή!
2. Μην ανεβάζετε από mobile app στη σελίδα γιατί δεν μπορώ να τα δω! Για να είστε σίγουροι ότι το έχω δει περιμένετε σχόλιό μου. Αν δείτε και δεν σχολιάζω μέσα στη μέρα στείλτε μου μήνυμα!
3. Λατρεύω να μου στέλνετε μηνύματα, γράμματα, emails και άλλα πολλά, αλλά για να μετρήσει για την κλήρωση, πρέπει να ανεβάσετε τη φωτογραφία της δημιουργίας σας, δημόσια.
4. Αν έχετε κάποιο blog, ανεβάστε εκεί ότι θέλετε και δώστε μας το link!

*Κάτι: Ό,τι θέλετε! ΔΕΝ είναι απαραίτητο αυτό που θα κάνετε, να είναι φαγώσιμο. Μπορεί να είναι κάτι που μοιάζει με γλυκό αλλά δεν τρώγεται :)!