Στολίδια με αλατοζύμη και χριστουγεννιάτικη συσκευασία με ρολάκι από χαρτί υγείας

Κάποια στιγμή τον Οκτώβριο του 2012 μου ήρθε το “κάτι με…” και έκατσε για αρκετούς μήνες κοντά μου. Γινόταν κυρίως μέσα από τη σελίδα στο facebook αλλά κάποιες φορές όπως το “Κάτι με τενεκεδάκι” έκανα κάλεσμα και μέσα από το blog. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη από την ανταπόκριση του κόσμου στα *κάτι* μου που ήθελα να κάνω ένα *κάτι* και εγώ για όλους τους συμμετέχοντες αλλά όσο περισσότεροι, τόσο πιο δύσκολο. Και χρονικά και οικονομικά. Οπότε ήμουν και πάλι στην αναζήτηση απλών και εύκολων λύσεων. Και αυτή τη φορά η ιδέα ήρθε από ένα workshop και μέσα από την ντουλάπα μου.

Είχα μαζέψει, λίγο από λάθος και λίγο από συνήθεια να μην πετάω τίποτα, πάρα πολλά ρολάκια από χαρτί υγείας. Είχα βρει πάρα πολλές ιδέες αλλά καμία δεν μου έκανε κλικ να την υλοποιήσω. Μέχρι που είδα να τα χρησιμοποιούν σαν συσκευασία δώρων και ενθουσιάστηκα. Είχα στην άκρη και κάτι ξεχασμένα σπρέι που είχα πάρει αλλά δεν τα είχα χρησιμοποιήσει τελικά και έτσι θα μπορούσα να τα βάψω πολύ εύκολα. Εκείνη την εποχή το Tiger είχε φέρει λόγω Χριστουγέννων μια πολύ όμορφη, αυτοκόλλητη γιρλάντα με φέλτ που είχα αγοράσει για να διακοσμήσω μερικά δωράκια. Όσο ξεκολλούσα το χαρτί πίσω από το αυτοκόλλητο, για να κολλήσω τη γιρλάντα, τόσο περισσότερο στεναχωριόμουν που θα έπρεπε να το πετάξω αυτό το έξτρα χαρτάκι και σκεφτόμουν διάφορα.

Και αν το ακουμπήσω πάνω στα ρολάκια και ψεκάσω από πάνω; Δε θα είναι σα στένσιλ; Και ναι ήταν. Όχι με πολύ μεγάλη ακρίβεια αλλά όχι με κακό αποτέλεσμα. Επειδή στο μπαλκόνι είχε παγωνιά και δεν άντεχα να βγω έξω να ψεκάσω, έκανα μια αυτοσχέδια κατασκευή για να προστατεύσω το γραφείο μου, με μια κούτα και άρχισα να ψεκάζω τα ρολάκια κρατώντας με ένα ξυλάκι από σουβλάκι σταθερό (όσο γινόταν) το χαρτί με το σχέδιο. Εκείνο το απόγευμα νομίζω πως αποφάσισα να μην ξανα ψεκάσω σε κλειστό χώρο αλλά χαλάλι του. Επίσης αποφάσισα όταν ψεκάζω να φοράω γάντια για να μην κάθομαι μέρες να καθαρίζω τα νύχια μου από το χρώμα.Αφού έβαψα όλα τα ρολάκια και τα άφησα να στεγνώσουν έξω από το σπίτι έπρεπε να αποφασίσω πως θα έκλειναν, τι περιεχόμενο θα είχαν και πως θα τα ταχυδρομούσα. Ήθελα να είναι κάτι ελαφρύ και όμορφο για να μην κοστίσει μια περιουσία η αποστολή με τα ΕΛΤΑ και ήθελα να είναι πάρα πολύ γιορτινό όλο το αποτέλεσμα. Με έναν διακορευτή άνοιξα τρύπες στα δύο ανοίγματα του ρολού για να περάσω κορδέλα και να κάνω και ένα φιογκάκι. Η κορδέλα θα κρατούσε μέσα στο ρολάκι, το περιεχόμενο χωρίς να βγαίνει και χωρίς να ζουλήξω πολύ το ρολάκι.

Και το περιεχόμενο; Τι θα έκανα σε τόσα πολλά κομμάτια, με όλα όσα ήθελα να είναι; Και η ιδέα ήρθε από το πρώτο μας workshop με την αλατοζύμη. Είχα κουπάτ δεντράκι, είχα κουπάτ καρδούλα, οπότε τα είχα όλα καθώς και μπόλικο αλεύρι που είχε λήξει. Τα ήθελα και χρωματιστά οπότε και έβαψα την αλατοζύμη πράσινη για τα δεντράκια και κόκκινη για τις καρδούλες. Με χρώμα ζαχαροπλαστικής φυσικά.

Το καλό είναι ότι “άνοιξα” το φύλλο λίγο στρουμπουλό για να κόψω τα δεντράκια και έτσι έβγαιναν δύσκολα από το κουπάτ. Αυτό τα έκανε λίγο περίεργα και πολύ διαφορετικά το ένα από το άλλο. Ήταν ένα πολύ χαρούμενο απόγευμα παλιμπαιδισμού.

Τα βασικά εργαλεία αυτής της κατασκευής εκτός από το αλεύρι, το αλάτι και τα κουπάτ, είναι τα καλαμάκια για ωραίες και στρόγγυλες τρυπούλες (για να κρεμαστούν), οι οδοντογλυφίδες για να κάνω διάφορα σχέδια στα δεντράκια και φυσικά τα χρώματα ζαχαροπλαστικής για να βαφτεί όμορφα το ζυμαράκι πριν ψηθεί. Αν και το χρώμα μετά το ψήσιμο αλλοιώνεται αρκετά, το προτιμώ έτσι βαμμένο παρά να το βάψω μετά με ακρυλικά.

Όταν έκανα και τις καρδούλες μου περίσσεψε κόκκινο ζυμαράκι και είπα να κάνω και μπαλίτσες στα δεντράκια. Για να κολλήσει ένα κομμάτι αλατοζύμης με ένα άλλο κομμάτι αρκεί λίγο βρέξιμο. Για κάποιες όπως εγώ που βαριούνται και δε θέλουν να προσπαθούν πολύ για πολύ ώρα λέγεται και το φαινόμενο της χρωματιστής γλώσσας.

Αφού ψήθηκαν όλα και κρύωσαν αποφάσισα να κάνω τη συναρμολόγηση. Είχα κάνει και μερικές χάντρες από αλατοζύμη (είχε περισσέψει ζυμαράκι) που κάπως ταίριαζαν πολύ. Ρολάκια, κορδέλες, δεντράκια, καρδούλες, χάντρες και πολύ όρεξη για διάφορους συνδιασμούς.

Και το αποτέλεσμα ήταν μια υπερπαραγωγή μερικών λεπτών αφού μετά ένα ένα έμπαιναν στον φάκελο για να ταχυδρομηθούν. Ένα δωράκι για κάθε έναν που είχε κάνει ένα κάτι. Κάτι χωρίς αξία αλλά με πολλή αγάπη. Και χαιρόμουν τόσο πολύ όταν έφταναν ένα ένα στους αποδέκτες και κάποιοι στόλιζαν και τα δεντράκια και τα ρολάκια :). Μερικά έμαθα ότι έσπασαν λίγο (δύσκολο πράγμα να αντέξει κάτι ευαίσθητο στη ταχυδρόμηση) αλλά κολλήθηκαν και όλα καλά.

Πολλές φορές με ρωτάνε “Μα καλά πόσα ξόδεψες για να το κάνεις όλο αυτό;” και η απάντηση είναι “πολύ χρόνο” αλλά δεν γίνεται εύκολα κατανοητό. Ας εξηγήσω λοιπόν τι εννοώ αναλυτικά.

Τι χρειάστηκα και πόσο κόστισε:

• 2 κιλά αλεύρι για όλες τις χρήσεις. Περίπου 3 ευρώ. Το είχα ήδη στο σπίτι και είχε λήξει επειδή το είχα ξεχάσει οπότε απλά δεν το πέταξα.
• 0,5 κιλό αλάτι. Περίπου 1 ευρώ. Και πάλι είχα στο σπίτι μπόλικο από άλλες αλατοζύμες.
• 3 σπρέι που μου είχαν ξεμείνει από παλιές κατασκευές. Περίπου 9 ευρώ.
• Ρολάκια είχα πάρα πολλά. Και κορδέλες. Το έχω πει ότι μαζεύω τις κορδέλες από κάθε δώρο ή γλυκό μπαίνει στο σπίτι ε;
• Το χαρτί από το αυτοκόλλητο μιας γιρλάντας που την είχα χρησιμοποιήσει σε κάτι άλλα δωράκια. Περίπου 2 ευρώ.
• Καλαμάκια, οδοντογλυφίδες, κουπάτ και διακορευτή έχω εδώ και πολύ καιρό στο σπίτι. Είναι βασικά εργαλεία.

Πλήρωσα μόνο τα φάκελα και την ταχυδρόμηση. Όμως όλο αυτό μου πήρε κάθε απόγευμα μιας εβδομάδας. Και κάθε απόγευμα ήταν τόσο τέλειο που θα το ξανάκανα και θα το ξανάκανα.

Ένα δώρο, δεν είναι απαραίτητο να έχει μεγάλη χρηματική αξία για να δώσει χαρά και να δείξει αγάπη. Αρκεί η σκέψη και ακόμα περισσότερο ο χρόνος και η αγάπη να δημιουργηθεί. Όλος αυτός ο χρόνος που κάποιος ξοδεύει για να φτιάξει κάτι (οτιδήποτε) για κάποιον άλλον είναι αξία ανεκτίμητη ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Και όσο δύσκολα και να είναι για όλους μας, υπάρχουν λύσεις για να δείξουμε την αγάπη μας και την ευγνωμοσύνη μας. Περιμένω και τις δικές σας ιδέες για χειροποίητα δωράκια, συσκευασίες και κάρτες.

(3ο post από 16 σύνολο μέχρι το τέλος του 2013)