Μια γοργόνα από φελτ για το 8ο Ελληνικό Συνέδριο Bookcrossing

Εκτός από τα workshops που κάνουμε για να περάσουμε καλά και να δημιουργήσουμε κάτι όλοι μαζί, κάνουμε και workshops για καλό σκοπό. Όπως το bookcrossing. Το αρχίσαμε το 2010 για το 5ο Ελληνικό Συνέδριο BookCrossing, που έγινε στη Θεσσαλονίκη, με πάρα πολλές συναντήσεις όλων των ενεργών bookcrossers, για να φτιάξουμε τις τσάντες και άλλα πράγματα για τους συμμετέχοντες, περάσαμε καλά και το συνεχίσαμε. Για το 6ο Ελληνικό Συνέδριο BookCrossing, που έγινε στη Λιβαδειά κάναμε σελιδοδείκτες και κούπες με ντεκουπάζ. Για το 7ο Ελληνικό Συνέδριο BookCrossing, που έγινε στο Βόλο κάναμε σελιδοδείκτες (αφού είχαμε πάρει το κολάι) και μολύβια από περιοδικά.

Και μετά ήρθε το 8ο Ελληνικό Συνέδριο BookCrossing, που θα γινόταν στη Σκύρο και έπρεπε να βρούμε κάτι να κάνουμε και για αυτό. Και άρχισαν οι συσκέψεις και οι συζητήσεις. Να είναι κάτι όμορφο, να είναι κάτι μοναδικό, να μπορούν να το κάνουν όλοι, να αρέσει σε όλους, να είναι ελαφρύ, να μη σπάει γιατί ο κόσμος θα το κουβαλάει σπίτι του με αεροπλάνα και βαπόρια, να μην είναι ακριβό, να έχει σχέση με το θέμα (θαλασσινό), να θυμίζει Σκύρο, να είναι bookcrossing, να είναι, να μην είναι, να έχει, να μην έχει και άλλα πολλά. Έπρεπε λοιπόν να κάνουμε 200 κάτι μέχρι το Πάσχα, για να τα παραδώσουμε στους διοργανωτές για να τα βάλουν στις τσάντες των συμμετεχόντων. Μετά από αρκετά emails, fb mails, gtalks, sms, καφέδες, γλυκά, συναντήσεις, meetups αποφασίστηκε να κάνουμε τη μασκότ του Συνεδρίου, την γοργόνα Ανεμόεσσα, κουκλάκι στρουμπουλό από φελτ.

Κάθε Ελληνικό Συνέδριο BookCrossing, συνήθως μετά από ανοιχτό διαγωνισμό, αποκτάει μια μασκότ, την οποία χρησιμοποιεί ως σύμβολο σχεδόν όλων όσων κάνει. Είναι συνήθως μια ελεύθερη παραλλαγή του Ballycumber, της μασκότ-σήμα του Bookcrossing, που στην Ελλάδα το λέμε Βιβλιοποδαράκη, αλλά προσαρμοσμένη στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πόλης που φιλοξενεί το Συνέδριο. Στο διαγωνισμό για το 8ο Συνέδριο, αποφάσισα να συμμετέχω και εγώ με δύο ιδέες μου. Την γοργόνα Ανεμόεσσα όπως την βλέπετε παρακάτω (στο η αρχική μου πρόταση) και με τον Λιόλιο ένα χαριτωμένο και πολύ παρδαλό δημιούργημα. Και η οργανωτική επιτροπή διάλεξε την Ανεμόεσσα αλλά μου ζήτησε να γίνει πιο πολύχρωμη και με περισσότερες λεπτομέρειες. Μου έστειλαν την παραγγελία και μου ζήτησαν να της μοιάζει. Έτσι κάθισα και έφτιαξα την πολύχρωμη και τελική μασκότ, με την θάλασσα στο φόντο της και το “κρυμμένο” 8 στο σχεδιασμό.

Όταν, λοιπόν αποφασίσαμε να την κάνουμε κουκλάκι στρουμπουλό από φελτ, όλοι είχαμε τον φόβο πώς αυτό το πολύπλοκο σχέδιο, θα ραβόταν και θα γινόταν κάτι που θα μπορούσαν να κάνουν όλοι. Και κάθισα και έκανα μια γενναία απλοποίηση του σχεδίου, για να μπορεί να αναπαραχθεί εύκολα. Αφαίρεσα τα περιττά χρώματα και σχέδια, απλοποίησα πάρα πολύ την ουρά και κατέληξα σε ένα σχέδιο με 4 χρώματα και πολλά μικρά κομμάτια, που έπρεπε να σχεδιαστούν στην τσόχα, να κοπούν και μετά να ραφτούν. Και κάλεσα όλους τους τολμηρούς, σε ένα “κλειστό” workshop να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας, χρονομετρώντας και καταγράφοντας τις πραγματικές δυσκολίες του εγχειρήματος. Έτσι στις 24/2/2013, μαζεύτηκαν 15 άτομα στην κουζίνα για το πρώτο crash-test workshop.

Δυσκολίες: 

• Στην τσόχα, η κλασσική κιμωλία για υφάσματα δεν γράφει. Και το λευκό καρμπόν που κυκλοφορεί για υφάσματα, επίσης. Έτσι αποφάσισα να εκτυπώσω το πατρόν της απλοποίησης σε αυτοκόλλητο χαρτί.
• Η τσόχα πωλείται με το μέτρο και το αυτοκόλλητο χαρτί του εμπορίου είναι Α4 (21Χ29,7cm). Έπρεπε η τσόχα να κοπεί σε ανάλογα κομμάτια και να κολληθεί το αυτοκόλλητο.
• Το κόψιμο της τσόχας είναι δύσκολο αλλά άμα της κολλήσετε και ένα αυτοκόλλητο γίνεται ακόμα χειρότερο.
• Παρά την μεγάλη απλοποίηση, υπήρχε μεγάλη λεπτομέρεια στα κομμάτια. Ακόμα πιο δύσκολο για το κόψιμο.
• Τα χρήματα του ταμείου μας λίγα και έτσι έπρεπε να βγάλουμε όσο το δυνατό περισσότερα κομμάτια με λιγότερα χρήματα. Έτσι τα κομμάτια κάθε μασκότ συναρμολογήθηκαν όσο πιο πυκνά γινόταν. Ακόμα πιο δύσκολο για το κόψιμο.
• Το γέμισμα ή αλλιώς γεμίδι ή βάτα επιλέχθηκε για λόγους οικονομίας να είναι υαλοβάμβακας και όσο περισσότερο τον χρησιμοποιείτε, τόσο περισσότερη φαγούρα φέρνει 🙂
• Το ράψιμο είναι μια διαδικασία που οι περισσότεροι φοβούνται και δεν κατέχουν.
• Υπήρχαν μέρη (όπως το κίτρινο του κεφαλιού) που έπρεπε να κολληθούν και όχι να ραφτούν. Η κόλλα για υφάσματα καλή αλλά ακριβή και έτσι αντικατάσθηκε από ζεστή σιλικόνη.

Όμως μας άρεσε τόσο πολύ το αποτέλεσμα, που αποφασίσαμε να το κάνουμε. Και να βρεθούμε όσες φορές χρειαζόταν για να τις ολοκληρώσουμε. Μάλιστα μοιράστηκαν τα φύλλα του φελτ με το πατρόν σε όλους τους γενναίους, που άντεχαν τα χέρια, το επίπονο κόψιμο και τα πήραν σπίτια τους για να κόψουν και να περιορίσουμε λίγο το συνολικό χρόνο για 200 κομμάτια. Και αφού μοιράστηκε το πρώτο φελτ κάτσαμε και βγάλαμε τα κουμπιουτεράκια για να υπολογίσουμε πόση ακόμα τσόχα έπρεπε να κόψουμε και μας ήρθε μια σκοτοδίνη.

Κανονίσαμε workshop για τις 23/3/2013 και σχεδόν ένα μήνα μετά για να συνεχίσουμε τις μασκότ. Καθημερινά κάποιος με συναντούσε και μου έδινε κομμένα κομμάτια και φύρα (τα ενδιάμεσα από τα χρήσιμα). Και έπαιρνε λίγο ακόμα για κόψιμο.

Σε αυτή τη μάζωξη του Μαρτίου, που μαζεύτηκε πολύς κόσμος, στην κουζίνα, άρχισαν να ράβονται και τα πρώτα κομμάτια για να χαρεί ο κόσμος ότι προχωράει το έργο. Φάγαμε, ήπιαμε, κόψαμε, ράψαμε, γκρινιάξαμε, γελάσαμε και μετά ξαναμοιραστήκαμε κομμάτια για κόψιμο, κομμάτια για ράψιμο, για το σπίτι, για να προχωράμε. Και άρχισε να γεμίζει λίγο η σακούλα που έλεγε “Για Σκύρο”.

Ξαναβρεθήκαμε στις 27/4/2013, λίγο πριν το Πάσχα για να ολοκληρώσουμε τις Ανεμόεσσες. 3η συνάντηση και τελική όπως είχαμε υπολογίσει και πλέον όλοι ήθελαν να τις μετρήσουν, να τις καμαρώσουν, να τις κρατήσουν για λίγο για να τις χαρούν. Ξανά φάγαμε, ήπιαμε όπως σε κάθε μάζωξη.

“Στις υαλοβαμβακοφυτίες, οι σκλάβοι, κόβουν γεμίδι και ράβουν σφιχτά τον υαλοβάμβακα”

Και ναι τα καταφέραμε. Φτιάξαμε 200 γοργόνες Ανεμόεσσες, κουκλάκια στρουμπουλά από φελτ. Τις μετρούσαμε και τις ξαναμετρούσαμε και δεν το πιστεύαμε. Και τις βάλαμε όλες στον σάκο και τις στείλαμε στους διοργανωτές, στην ώρα τους, για να μπουν στις τσάντες των συνέδρων του 8ου Ελληνικού Συνεδρίου BookCrossing. Και είπαμε να κάνουμε πολύ καιρό, να ξαναράψουμε όλοι μαζί γιατί είναι επικίνδυνο, σε μια κουζίνα, με 15-20 άτομα, ο ένας πάνω στον άλλον, να ράβουν όλοι μαζί, ειδικά άμα δεν είναι άνετοι με το ράψιμο.

Μερικές σκέψεις για το φελτ:

• Είτε το πείτε τσόχα, είτε το πείτε φελτ είναι το ίδιο πράγμα στην Ελλάδα.
• Κυκλοφορεί η μάλλινη τσόχα που είναι ακριβή, πολύ σκληρή και ανθεκτική και πολύ καλής ποιότητας. Θα τη βρείτε σε υφασματάδικα σε συγκεκριμένα χρώματα και ξεκινάει από 6ευρώ το μέτρο. Κυκλοφορεί όμως και η συνθετική τσόχα που είναι στη μισή τιμή, μαλακή και πιο χνουδιάρα. Θα τη βρείτε σε καταστήματα με βοηθητικά υφάσματα (φόδρες, τούλια κ.λπ.) και σε μαγαζιά με είδη χόμπι. Υπάρχει σε πάρα πολλά χρώματα και ξεκινάει από 3 ευρώ το μέτρο.
• Το βασικό καλό της τσόχας είναι ότι όταν κόβεται δεν ξεφτάει. Δε θέλει έξτρα ράψιμο για τα ξέφτια.
• Η ζεστή σιλικόνη αγαπάει την τσόχα και κολλάει πάρα πολύ καλά αλλά προσοχή στα καψίματα.
• Υπάρχουν πάρα πολλές ιδέες για ζωάκια, κουκλάκια και άλλες κατασκευές με τσόχα και πολλές δίνω και εγώ στη σελίδα στο facebook. Δεν χρειάζεται να αγοράζετε μέτρα από τσόχα. Βολεύουν και πακετάκια με διάφορα χρώματα.
• Ράβεται εύκολα με κανονική βελόνα αρκεί να μην υπάρχει σιλικόνη σε εκείνο το σημείο που θα περάσει η βελόνα γιατί το ράψιμο γίνεται πάρα πολύ δύσκολο.

Να πω ότι και στις 3 συναντήσεις, άκουσα πάρα πολύ γκρίνια, για την πολυπλοκότητα του σχεδίου και με αυτό το post ήθελα να καταδείξω πόσο πιο πολύπλοκη ήταν η τελική μασκότ! Ακόμα γελάω όταν θυμάμαι ατάκες όπως: “Την επόμενη φορά που θα κάνει μασκότ να είναι ένα πορτοκαλί τετράγωνο”. Όμως παρά την γκρίνια και την μεγάλη δυσκολία του project, τα καταφέραμε και σας ευχαριστώ όλους και όλες που ήταν εκεί, που πήραν για το σπίτι, που προσπάθησαν τόσο φιλότιμα για να τις κάνουμε!

Αυτό το post ήθελα να το γράψω για την Παρασκευή 20/12/2013, στο πλαίσιο του ένα post την ημέρα μέχρι τις 31/12/2013. Θα πήγαινα λοιπόν μετά τη δουλειά για ένα καφεδάκι με φίλους και μετά βουρ στο σπίτι για να το γράψω. Όμως μεσολάβησε ένα τεράστιο δέμα, που έφτιαξαν σε ένα workshop (όχι στην κουζίνα μου) κάποιοι μυστικοί 7, που τους αγαπώ πολύ και ήμουν όλο το απόγευμα, εγώ και άλλοι καλοί φίλοι και ανοίγαμε δώρα, βιβλία, κάρτες, τενεκεδάκια, ημερολόγια, μελομακάρονα, χειροποίητα στολίδια και πόσα άλλα. Σας ευχαριστώ όλους ρε ρεμάλια, για όλα, και όπως έγραψε και ο bookcrosser φιλόσοφος a1pha “once a bookcrosser, always a bookcrosser” και ρόδα είναι και γυρίζει 😉

(5ο post από 16 σύνολο μέχρι το τέλος του 2013)