Πώς χωράει ο κόσμος όλος σε ένα τενεκεδάκι

Έχω μια μεγάλη αγάπη στα τενεκεδάκια. Βασικά σε όλα τα υλικά που καταλήγουν στην ανακύκλωση αλλά στο τενεκεδάκι λίγο περισσότερο. Έτσι τον Νοέμβριο του 2012, τον αφιέρωσα στα τενεκεδάκια. Ζήτησα ένα *κάτι* με τενεκεδάκι και πήρα πολλά *κάτι*, αν και η σελίδα στο facebook ήταν ακόμα μικρή και όχι πολύ γνωστή. Ένα *κάτι* που ξεχώρισε, ήταν το μπιλιάρδο τσέπης και γκολφ τσέπης σε ένα τενεκεδάκι. Ο Γιάννης είχε μόλις βρει ένα υλικό, από το οποίο είχε εμπνευστεί και είχε ενθουσιαστεί.

Λίγο μετά το πρώτο και πάρα πολύ εντυπωσιακό τενεκεδάκι, εμφανίστηκε μια ακόμα δημιουργία, το μίνι τσίρκο.

[…] Δεν ήθελα να χαλάσω την αισθητική του εξωτερικά και έτσι περιορίστηκα στο εσωτερικό. Έπεσα πάνω σε ένα σάιτ ενός τύπου, του Τζιμ Ντοράν, που φτιάχνει έργα τέχνης μέσα σε μικρά δοχεία. Κάνει φοβερές δουλειές με διοράματα μινιατούρες. Ανάμεσα σε αυτά που έχει φτιάξει ένα ένα μίνι τσίρκο, με την τέντα, τους θεατές, το γκισέ εισιτηρίων, και τον Δυνατό Μουστάκια να κάνει το νούμερό του.

Δεν δίνει ακριβείς οδηγίες, για να μην τον κοπιάρουν, αλλά από τις φωτογραφίες του κάτι κατόρθωσα και έβγαλα. Νομίζω πως βγήκε συμπαθητικό ε; Χρειάστηκα χαρτόνι, νερομπογιές, μαρκαδοράκι σινικής μελάνης, χαρτοκόπτη, λίγη μαύρη μονωτική ταινία και κάμποση υπομονή γιατί το κάθε κομματάκι δουλεύτηκε ξεχωριστά και τοποθετήθηκε στη θέση του με τσιμπιδάκι […]

Αμέσως μετά ανέβασε ένα ακόμα, εμπνευσμένο από το κάλεσμα του μήνα. Αυτό μπλε όπως θάλασσα. Με καλοκαιρινό θέμα. Να προσθέσω εδώ ότι ο Γιάννης δεν πείραζε καθόλου το εξωτερικό μέρος του τενεκεδακίου αλλά το διάλεγε ανάλογο. Αυτό συγκεκριμένα έγινε σε μπλε τενεκεδάκι.

Ένα ακόμα τενεκεδάκι με λίγη άμμο θαλάσσης, τρία βότσαλα, καλαμάκια από σουβλάκι και κόλλα, μεταμορφώθηκε σε μίνι γιαπωνέζικο βραχόκηπο (κήπο ζεν). Εκεί κάπου είχα σιγουρευτεί ότι είχε βρει το υλικό του.

Και το τελευταίο!

[…] Με τενεκεδάκι Barkley’s Chocolate Filled Mints. Καφέ το χρώμα του, οπότε για το εσωτερικό ήθελα να βρω κάτι που να ταιριάζει, αφού δεν αλλοιώνω το εξωτερικό του κουτιού. Γιατί όχι μια βιβλιοθήκη; BookCrossers είμαστε άλλωστε! Γκουγκλάροντας βρήκα αυτό. Είπα να δοκιμάσω κάτι παρόμοιο με ό,τι βρήκα σπίτι, κλασικά. Πριν χρόνια είχα περιμαζέψει από το δρόμο έναν μικρό χάλκινο στρατιώτη και τον είχα κρατήσει επειδή μου φάνηκε πολύ μεσαιωνικός (Ελβετός φρουρός του Βατικανού είναι). Ήταν ταμάμ για να γίνει άγαλμα! Τα ράφια γίνανε με κομματάκια από χαρτόκουτο. Για την «επένδυση» ξύλου στο εσωτερικό της βιβλιοθήκης γκούγκλαρα “wood wallpaper” και τύπωσα μια εικόνα από ένα ξύλινο παρκέ σε ένα Α4. Το ίδιο έκανα και με την κάρτα βιβλιοθήκης, βρήκα την εικόνα στο Ίντερνετ και τη σμίκρυνα στο μέγεθος που ήθελα στο photoshop. Η μπίλια («ελληνάκια» λέγαμε τους βώλους με αυτό το σχέδιο όταν ήμουν μικρός, υπήρχαν και «γερμανάκια», «αμερικανάκια», «αραπάκια» «γκάζες» κλπ) κολλήθηκε πάνω σε ένα κομμάτι γόμας για να μοιάζει με υδρόγειο πάνω σε μάρμαρο. Α, τρία-τέσσερα από τα βιβλιαράκια (τα πιο χοντρά) έχουν… κανονικές σελίδες, με κομμάτια σκισμένων παλιών βιβλίων που βρήκα στη δουλειά (χρησιμοποίησα και εξώφυλλα). Φυσικά και δεν την πάλεψα να τα κάνω όλα έτσι ένα-ένα, είπαμε…[…]

Εγώ ήξερα πως δε θα είναι το τελευταίο αλλά ο Γιάννης ήταν σίγουρος πως πλέον δε θα έχει αρκετό χρόνο και διάθεση για να ασχοληθεί με άλλα και έτσι λίγο μετά ήρθε το τελευταίο.

[…] Το τενεκεδάκι από μέντες που χρησιμοποιήθηκε ήταν το Barkley’s Wintergreen. Πράσινο το χρώμα του οπότε έπρεπε να γίνει κάτι σε ζούγκλα… Τα φυτά που τοποθετήθηκαν είναι δύο semprervivum και ένας μικρός κισσός. Δεν θέλουν νερό σχεδόν καθόλου και μεταφυτεύονται πανεύκολα. Κόβεις ένα κλωνάρι και πιάνει ρίζα. Οι φιγούρες είναι κολλημενες σε σκληρό χαρτί. Δεν ξέρω αν μπορούν να αδιαβροχοποιηθούν χωρίς να γυαλίζουν. Η κατασκευή αυτή είναι και… βιβλιοφιλική! Είναι η πιο γνωστή σεκανς του βιβλίου, στην οποία η άγκυρα του αεροστατου μπερδεύεται στους χαυλιόδοντες ενός ελέφαντα και τους σέρνει για χιλιόμετρα αφηνιασμένος![…]

Και φυσικά δεν ήταν αυτό το τελευταίο, γιατί ακολούθησε ένα ακόμα οριστικό τελευταίο. Η Ελισώ είχε “προκαλέσει” τον Γιάννη να χωρέσει σε ένα τενεκεδάκι τη Σαγράδα Φαμίλια.

[…] εγώ σκέφτηκα να σηκώσω το γάντι από την Ελισώ και να χωρέσω τη Σαγράδα Φαμίλια σε ένα κουτί από μέντες. Δεν τα κατάφερα :ο( Κατάφερα όμως να χωρέσω τη Νότρ Νταμ! Και όχι μόνο αυτήν, αλλά και τον Πύργο του Άιφελ, την Αψίδα του Θριάμβου, ένα φούρνο – ζαχαροπλαστείο, ένα ποδήλατο, ένα αμάξι, κάτι περαστικούς και κάτι φανοστάτες :ο) Ένας τύπος που λέγεται Τζόελ, όχι μόνο μου έδειξε ότι γίνεται, αλλά μου έδωσε και τον μπούσουλα :ο) Εγώ χρειάστηκα μόνο μια εκτύπωση και κοπίδι. […]

Λίγες μέρες μετά και αφού πλέον είχε τελειώσει το *κάτι* με τενεκεδάκι, παρέλαβα 3 τενεκεδάκια, προφανώς τα τελευταία (:P) που προορίζονταν για δώρα. Ένα για τον So little sleeping and so much reading, που αγαπάει πάρα πολύ τα Χριστούγεννα και τα βιβλία. Ναι υπάρχει ολόκληρο δεντράκι μέσα στο τενεκεδάκι και καναπεδάκι για να μπορεί να κάθεται να διαβάζει τα βιβλία του.

Ένα για την Panigirtzou, με κλαδάκια, ροδάκια και χιονάκι. Αυτό, οι πηγές μου λένε ότι τον δυσκόλεψε πολύ γιατί το ήθελε πάρα πολύ αφράτο και αν και το πέτυχε πολύ καλά, δεν “έγραφε” καλά στις φωτογραφίες και στεναχωριόταν.

Και ένα χριστουγεννιάτικο με φράχτη, κουκουνάρια, μια κουκουβάγια και μπόλικο χιόνι για εμένα. Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη. Ήταν η πρώτη φορά που τα βλέπαμε από κοντά και τα είχαμε βάλει στην κουζίνα, σε περίοπτη θέση έτσι ώστε να τα βλέπουν όλοι, όσοι έρχονταν. Στο χριστουγεννιάτικο workshop, που μαζευτήκαμε πολύς κόσμος, κάποιοι δεν το πίστευαν ότι αυτά είχαν φτιαχτεί από άνθρωπο και τα κοιτούσαν με απορία. Και πάλι όλοι είχαν πεισθεί ότι είναι τα τελευταία, εκτός από εμένα.

Μερικούς μήνες μετά ήρθε και το τενεκεδάκι που χωρούσε τη Σαγράδα Φαμίλια, όπως όλοι ήμασταν σίγουροι και φυσικά δεν ήταν το τελευταίο.

Πριν από μερικές μέρες έφτιαξε το παραδοσιακό.

[…] είπα κι εγώ να φτιάξω μερικά τενεκεδάκια όπως πέρσι Κάποια τα έκανα δώρο σε φίλους Αυτό όμως το «παραδοσιακό», το κράτησα για μένα. Θεωρητικά, λοιπόν, μέσα σε ένα μικρό τενεκεδάκι από μέντες Barkleys προσπάθησα να ζωντανέψω τον πίνακα του Νικηφόρου Λύτρα «Κάλαντα» (1892) αλλά αυθαιρέτησα λίγο για να μου βγει σε τενεκεδάκι. Όλα τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι άχρηστα: λίγος σπάγκος, πευκοβελόνες, κάτι χάντρες, σύρμα και ένα σπασμενο κλαδάκι από διακοσμητικό στεφάνι. Το φωτογράφισα στο πάρκο της γειτονιάς μου. Το τραγουδάκι –η αρχή του τουλάχιστον- είναι αυτό που τραγουδούσαν στην Αττική και στην Πελοπόννησο εκείνη την εποχή. Γράφτηκε με στυλό (δεν είχα πολύ χρόνο για σούπερ καλλιτεχνίες) σε ένα κομμάτι χαρτί βαμμένο σε τσάι […]

Και στο δρόμο ήταν και τα δώρα για τους φίλους.

Ένα με γατάκια

Ένα HarryPotterικό

Ένα με ένα κοτοπουλάκι (inside joke)

Ένα απάντηση στο Ultimate Question of Life, the Universe, and Everything

Ένα μυρωδάτο με μια ολόκληρη κουζίνα, έτοιμη για δημιουργία, για το in my closet

Αυτό το post, το χρωστάω εδώ και καιρό, γιατί νομίζω πως είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που τα έχει δει όλα όσα έχει κάνει έκτοτε και είναι κρίμα να μη τα δουν όλοι! Πλέον μιλάμε για 17 τενεκεδάκια σύνολο και αν και ο ίδιος θεωρεί ότι έχει χωρέσει όλα όσα θα ήθελε να χωρέσει σε ένα τενεκεδάκι, εγώ θεωρώ ότι τον περιμένουν πολλά ακόμα! Σίγουρα όχι τελευταία. Πολλά μπράβο για όλα τα τενεκεδάκια!

Έχω μαζέψει εδώ κάτω όλα τα *κάτι* με τενεκεδάκι που έκαναν 30 δημιουργοί μέσα σε 16 ημέρες. Είμαι πολύ περήφανη για όλα τα τενεκεδάκια αλλά ακόμα πιο περήφανη για τον έναν καλλιτέχνη, που μέσα από ένα *κάτι*, βρήκε το *κάτι* του.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

(11ο post από 16 σύνολο μέχρι το τέλος του 2013)