Στολίδια με αλατοζύμη

Πριν από μερικά χρόνια η ξαδέρφη μου μαζί με κάποιες φίλες κάθισαν και έφτιαξαν χειροποίητες μπουμπουνιέρες για τα βαπτίσια μιας μπέμπας. Μου ζήτησε να της βρω μαγνητάκια και μου έδειξε μια πολύ όμορφη κατασκευή που είχε φτιάξει μόνη της.

«Πως την έκανες;» ρώτησα και μου είπε «Με αλεύρι και αλάτι». Αυτή η πληροφορία μπήκε στην ντουλάπα του μυαλού μου. Ψάχνοντας ιδέες για χειροποίητα χριστουγεννιάτικα στολίδια έπεσα εδώ και τσουπ να ένας χαρούμενος χιονάνθρωπος και «αλεύρι και αλάτι»! Άνοιξε η ντουλάπα και βγήκε η ξαδέρφη μου από μέσα. «Στα λεγα εγώ…». Έπεσαν μερικά emails και μαζευτήκαμε στην κουζίνα να πλάσουμε στολίδια.

Τι χρησιμοποιήσαμε:

• Αλεύρι για όλες τις χρήσεις. Όχι αυτό που φουσκώνει.
• Αλάτι ψιλό. Σε σακουλάκι δεν χρειάζεται το δοχείο.
• Νερό βρύσης.
• Τέμπερες.
• 1-2 πινέλα. Προτιμώ τα μαλακά και μάλιστα 2 ή 4 ή 6 όχι μεγαλύτερα. Στολίδια θα κάνουμε όχι φρεσκάρισμα στους τοίχους.
• Μερικά κουπάτ. Κουπάτ είναι αυτά τα μεταλλικά ή πλαστικά πραγματάκια που κόβουν το ζυμαράκι σε σχήματα. Καρδούλες, αστεράκια κ.λπ. Προτιμήστε φτηνά και διάφορα σχέδια. Ειδικά τώρα τα Χριστούγεννα κυκλοφορούν διάφορα.
• 1-2 μέτρα λαδόκολλα. Και για να μην κολλάει η αλατοζύμη στο τραπέζι αλλά και για να μην κολλήσει στο ταψάκι.
• Φούρνο. Αν δεν υπάρχει κάποιος διαθέσιμος και πρέπει να αγοράσετε, θα σας βγουν λίγο ακριβά τα στολίδια αλλά θα σας μείνει ο φούρνος.
• Μαχαίρια. Ότι υπάρχει στο σπίτι.
• Την συνταγή της magica. 1-1-3
• Την ξαδέρφη μου. Δύσκολο να την βρείτε αλλά αξίζει τον κόπο! Πιάνουν πολύ τα χεράκια της.

Φτιάξαμε λοιπόν μια βαρβάτη δόση: 6 κούπες αλεύρι, 2 κούπες αλάτι και 2 κούπες νερό και πιάσαμε 10 άνθρωποι να πλάθουμε διάφορα. Αστεράκια, χιονάνθρωπους, δεντράκια, καρδούλες κ.λπ. Κάποιοι δοκίμασαν να ρίξουν χρώμα στην αλατοζύμη και να την κάνουν σαν έγχρωμη πλαστελίνη. Πλάκα είχε αν και τρώγαμε κάτι φρίκες με το κόκκινο χρώμα. Ειδικά με τόσα μαχαίρια που υπήρχαν.
Στην πορεία συνειδητοποίησα ότι το μαγνητάκι είναι ωραία ιδέα αλλά λίγοι γεμίζουν τα ψυγεία τους με διάφορα. Εντάξει εγώ τα αγαπάω αλλά εγώ είμαι και περίεργη. Έτσι άρχισα να σκέφτομαι κρεμαστά στολίδια και με το πίσω μέρος από το πινέλο μου άνοιγα τρύπες στο ζυμαράκι πριν το ψήσω. Προσοχή σε αυτό. Μικρές τρυπούλες με καρφάκι ή βελόνα κ.λπ. απλά θα κλείσουν στο ψήσιμο. Θέλει μεγάλη και καθαρή τρυπούλα.

Ρίξαμε το πρώτο ταψί για ψήσιμο και συνεχίσαμε τη δημιουργία. Λίγα λεπτά μετά άρχισαν τα πρώτα γέλια γιατί είχα ρίξει αλεύρι που φουσκώνει μόνο του και τα καημένα φούσκωναν και φούσκωναν και φούσκωναν. Μικρή παρένθεση: στο ταψάκι στρώνουμε λαδόκολλα και προσπαθούμε να μην ακουμπάνε το ένα στο άλλο. Ακόμα και με το αλεύρι για όλες τις χρήσεις, φουσκώνει λίγο το ζυμαράκι και είναι κρίμα να κολλήσουν μεταξύ τους. Εκτός και αν συμβεί κάποιος έρωτας όπως στο δικό μας ταψάκι.

Ψήσιμο; Όπως λέει και η magica “σε προθερμασμένο φούρνο στους 160-170 βαθμούς για 15-20 λεπτά αν είναι λεπτές σαν κουλουράκια οι κατασκευές σας ή περισσότερο αν είναι πιο χοντρά.  Καλό είναι να τα σκεπάσετε με ένα αλουμινόχαρτο και να έχετε το νου σας για να μην αρπάξουν”.

Επίσης πολύ όμορφες γίνονται και οι «χάντρες». Κάνουμε ένα μικρό μπαλάκι και περνάμε το πινέλο (από την ανάποδη πάντα) για να ανοίξει η τρύπα από την μια άκρη ως την άλλη. Καλό είναι να γίνει 2-3 φορές αυτό γιατί άμα ψηθεί και μετά δύσκολα να ανοίξει.

Λίγο με τη βοήθεια της ξαδέρφης και με μια κορδελίτσα έφτιαξα αυτό και σκοπεύω να κάνω και άλλα κρεμαστά. Όχι απαραίτητα χριστουγεννιάτικα αλλά όλο και κάποια γωνία / πόρτα / καθρέπτης θα βρεθεί να στολιστεί με μια τέτοια δημιουργία!

Το σημαντικό είναι ότι είναι εύκολο, γρήγορο, οικονομικό και τρελή επιστροφή στην παιδική ηλικία! Λέγεται και παλιμπαιδισμός. Καλές δημιουργίες και ευχαριστώ τους καλλιτέχνες που ήρθαν και περάσαμε ένα δημιουργικό απόγευματοβραδομεσάνυχτο.