Σουλούπωμα συρταριέρας με χαρτί ταπετσαρίας
Ένα απόγευμα περπατώντας σε μια συνοικία της Θεσσαλονίκης, συναντήθηκα με μια υπέροχη, πλαστική, με ροδάκια συρταριέρα γραφείου σε πραγματικά πολύ κακή κατάσταση. Νομίζω πως ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά και έτσι συρθήκαμε μέχρι το σπίτι μου με πολύ κόπο. Ανεβήκαμε 3 πατώματα με τα πόδια και σε κάθε σκαλί μετάνιωνα που την είχα σύρει μαζί μου αλλά όταν φτάσαμε και βγήκαμε στο μπαλκόνι και πήρα και δύο ανάσες ήξερα πως άξιζε όλο αυτόν τον κόπο.
Αρχικά προσπάθησα να καταλάβω το πόσο κακή ήταν η κατάστασή της. Πολύ βρώμικη (αλλά αυτό διορθώνεται), με σπασμένα κάποια από τα πολλά ροδάκια της (αλλά αυτό διορθώνεται) και με σπασίματα σε διάφορα σημεία (αλλά και αυτό διορθώνεται). Πρώτα έπρεπε να την καθαρίσω για να μπορώ να ασχοληθώ μαζί της άνετα και χωρίς να φοβάμαι να την πιάσω. Λεκανάκι, ζεστό νερό, απορρυπαντικό για τα πιάτα και χλωρίνη, σφουγγαράκι και βετέξ και ξεκίνησα να σαπουνίζω ένα ένα τα συρτάρια.
Καθώς έπλυνα τα συρτάρια σκεφτόμουν τι θα την κάνω μετά. Πως θα τη σουλουπώσω; Πως θα την κάνω μια όμορφη και λειτουργική συρταριέρα; Το μυαλό μου είχε κολλήσει σε ένα ρολό χαρτί ταπετσαρίας που είχα αγοράσει πριν από καιρό, μόνο και μόνο επειδή με είχε εντυπωσιάσει το τύπωμά του. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ασχοληθεί ξανά με χαρτί ταπετσαρίας και δεν είχα γνώσεις αλλά ήξερα πως είναι ένα χαρτί καλής ποιότητας που αντέχει στο χρόνο. Η λογική μου, μου έλεγε ότι με ξυλόκολλα θα μπορούσε να κολληθεί καλά και αποτελεσματικά οπότε και αυτό θα δοκίμαζα. Σκέφτηκα και το να τη βάψω με σπρέι όπως είχα κάνει στις καρεκλίτσες μου αλλά πολλά σημεία είχαν ρωγμές και αυτά δεν θα μπορούσαν να καλυφθούν τελείως.
Αφού σαπουνίστηκε σχολαστικά και έμεινε στον ήλιο να στεγνώσει φυσικά και τελείως έπιασα πρώτα τις επιδιορθώσεις στα σημαντικά σημεία που απαιτούσαν παρέμβαση με εποξειδική κόλλα 2 συστατικών που πραγματικά είναι ότι πιο δυνατό ξέρω για πλαστικό. Αν δεν την έχετε χρησιμοποιήσει ξανά θέλει πολύ προσοχή και να διαβάσετε οπωσδήποτε τις οδηγίες που βρίσκονται στη συσκευασία. Αφού ολοκλήρωσα τα μερεμέτια, τα άφησα να στεγνώσουν και να κολλήσουν καλά για τουλάχιστον μια μέρα.
Όταν όλα κόλλησαν και στέγνωσαν ήρθε η ώρα να ντυθεί η συρταριέρα με το χαρτί ταπετσαρίας. Αφού πρώτα μέτρησα πόσο θα χρειαζόμουν για την εξωτερική κάλυψη, το έκοψα και ξεκίνησα από το πάνω μέρος. Με ένα φαρδύ πινέλο άπλωνα ξυλόκολλα πάνω στη συρταριέρα και κολλούσα προσεκτικά και χωρίς φυσαλίδες το χαρτί ταπετσαρίας από πάνω. Αφού σιγουρεύτηκα πως είχε κολλήσει καλά το πάνω μέρος, συνέχισα και στις δύο μεγάλες πλαϊνές πλευρές με τον ίδιο τρόπο.
Τα συρτάρια τα είχα βγάλει τελείως για να μπορώ να κινούμαι με μεγαλύτερη ευκολία στις άκρες. Αφού και πάλι στέγνωσε τελείως το εξωτερικό χαρτί ταπετσαρίας, έβαλα τα συρτάρια, τα οποία δεν είχαν κάποιο εξόγκωμα για πομολάκι και κόλλησα το χαρτί σαν να ήταν μια ενιαία επιφάνεια. Όπως τις πλαϊνές πλευρές δηλαδή. Θα μπορούσα να έχω κολλήσει κάθε συρτάρι χώρια αλλά ήθελα το σχέδιο του χαρτιού να είναι ομοιόμορφο και με συνέχεια. Άπλωσα ξυλόκολλα σε όλες τις εξωτερικές πλευρές των συρταριών, σκούπισα προσεκτικά όση κόλλα εξείχε και τοποθέτησα όσο πιο προσεκτικά μπορούσα το χαρτί ταπετσαρίας από πάνω.
Και πάλι την άφησα να στεγνώσει φυσικά τουλάχιστον μια ημέρα. Αυτή είναι μια από τις λίγες κατασκευές μου που μου πήρε πάνω από εβδομάδα για να την τελειώσω. Όχι γιατί ήθελε πολύ χρόνο για να γίνει αλλά πολύ χρόνο ανά στάδιο για να στεγνώσει. Πραγματικά θαύμασα την υπομονή μου.
Με ένα καλό και κοφτερό κοπίδι άρχισα να κόβω όσο πιο σύριζα και ίσια μπορούσα τα κενά από συρταράκι σε συρταράκι. Αν και υπήρχε και τρυπούλα για να ανοιγοκλείνουν, δεν την ήθελα οπότε τις άφησα καλυμμένες. Αυτό το στάδιο πρέπει οπωσδήποτε να είναι όλα στεγνά γιατί αλλιώς θα προκαλέσετε διάφορες καταστροφές με το κοπίδι. Φυσικά και υπάρχουν άπειρες ατέλειες αλλά είχα κουραστεί τόσες μέρες στο μπαλκόνι πάνω από τη συρταριέρα που δεν άντεχα κάθομαι να διορθώνω μέχρι να με βρουν τα βαθιά γεράματα. Εξάλλου έχω και ένα προηγούμενο με τα φρύδια μου που προσπαθώντας να τα σχηματίσω ολόιδια κόντεψα να χάσω τα φρύδια μου. Μερικές φορές πρέπει να μπορούμε να βάλουμε ένα τέλος στην ενασχόληση με τις λεπτομέρειες.
Πλέον η συρταριέρα μου ήταν έτοιμη, καινούρια και πολύ όμορφη για να γεμίσει με πάρα πολλά πράγματα και κυρίως υλικά χειροτεχνίας. Τότε μόνο ασχολήθηκα με το που θα την βάλω και συνειδητοποίησα ότι δεν χωρούσε σε κάποιο σημείο του σπιτιού. Μικρό το κακό αφού γρήγορα βρήκα που θα την κάνω δώρο και θα πιάσει τόπο. Την επόμενη φορά που θα μπείτε στο εργαστήριο του Κουμπιού Coffee & Crafts, θυμηθείτε να κοιτάξετε ένα μεγάλο ξύλινο κουτί σαν ντουλαπίτσα στον τοίχο. Είναι ακριβώς από κάτω και γεμάτη με υλικά και εργαλεία.
Αν και με ταλαιπώρησε χρονικά, την χάρηκα πολύ αυτήν την κατασκευή και εννοείται πως χάρηκα που “έσωσα” κάτι από τα σκουπίδια που φάνηκε χρήσιμο σε κάποιον άλλον, με τη δική μου παρέμβαση. Έχω ενθουσιαστεί με το χαρτί ταπετσαρίας και θέλω να το δοκιμάσω και σε άλλες κατασκευές. Έχω ήδη ντύσει 2-3 κουτιά παπουτσιών όπως περίπου τα είχα ντύσει με ύφασμα και συνεχίζω καθότι είναι μπόλικα τα μέτρα κάθε ρολού. Είμαι ανοιχτή σε προτάσεις και ιδέες. Που αλλού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το χαρτί ταπετσαρίας εκτός από τον τοίχο;
3 σχόλια
Ρένα Χριστοδούλου Τετάρτη, 11 Οκτωβρίου 2017 15:21
Καταπληκτική δουλειά.
Ευτυχώς που την περιμαζεψες την καημένη!
Πολύ χρήσιμη για τα υλικά μας.
Καλή συνέχεια και Φιλάκια πολλά.
Το νου σου στους κάδους! ?????
Julia D Τετάρτη, 11 Οκτωβρίου 2017 15:26
Μου αρέσουν πολύ οι συρταριέρες και ειδικά αυτές με τα πολλά συρταράκια που μπορείς να αποθηκεύσεις τόσα υλικά. Έγινε πραγματικά υπέροχη! Πριν χρόνια έντυσα και εγώ μια φοιτητική ξύλινη συρταριέρα με χαρτί ταπετσαρίας και της έδωσα παράταση ζωής. Είναι μια πολύ όμορφη λύση ειδικά αν έχεις βρει ωραία ταπετσαρία (σαν αυτή που χρησιμοποίησες στη δική σου συρταριέρα).
Δήμητρα Σάββατο, 14 Οκτωβρίου 2017 21:22
Τέλεια δουλειά που απαιτεί πολύ υπομονή και μεράκι. Αλλά εσύ τα διαθέτεις και τα δυο ντουλαπάκι…Πολλά μπράβο!