Η κουζίνα της μαμάς μου

Η οικογένειά μου ήταν μια τυπική ελληνική οικογένεια. Ζούσε και ανέπνεε στην κουζίνα. Εκεί μαζευόμασταν για να φάμε, για να πιούμε, για να πούμε τον πόνο μας, για να χαρούμε τις χαρές μας.

Αυτό το ήξερε πολύ καλά και η μαμά μου και ο μπαμπάς μου. Για αυτό και όταν μετακομίσανε στο πατρικό μου αποφασίσανε να ενώσουνε δυο δωμάτια. Για να είναι μεγάλη και φωτεινή η κουζίνα. Να μας χωράει όλους, που ήμασταν και πολλοί.

Η μητέρα μου ζούσε εκεί περισσότερο από όλους μας. Εμείς φεύγαμε να πάμε σχολείο, σχολή, δουλειά, εξόδους και αυτή έμενε εκεί. Να μαγειρεύει, να φτιάχνει κάτι, να ράβει, να κεντάει, να πίνει καφέ με τις αδερφές της. Πάντα έλαμπε από καθαριότητα και μύριζε φρεσκομαγειρεμένο φαγητό. Όταν έφυγαν οι μεγάλες μου αδερφές για να ζήσουν στη δική τους κουζίνα, έπεσε σε μελαγχολία. Ήρθαν γρήγορα τα εγγονάκια και όλα γέμισαν φωνές και χαρές και πάλι.

Μέχρι που ήρθε εκείνος ο Απρίλης και άδειασε η κουζίνα με μια πνοή. Μάταια προσπαθούσαμε να τη γεμίσουμε με την παρουσία μας. Χρειαζόταν την πληθωρική και απλόχερη παρουσία της αλλά δεν μας έκανε την τιμή. Σιγά-σιγά την εγκαταλείψαμε όλοι. Και πρώτος ο μπαμπάς μου. Απέφευγε να μένει εκεί. Όσο πιο μεγάλο και φωτεινό είναι ένα δωμάτιο τόσο πιο άδειο φαίνεται.

Όταν πήρα την απόφαση να μετακομίσω και να φτιάξω το σπίτι με ψυχοπλάκωνε η ιδέα της κουζίνας. Την ήθελα όπως παλιά αλλά έχω μεγαλώσει αρκετά για να ξέρω ότι αυτό δεν γίνεται. Αυτό που δίνει ζωή σε έναν χώρο είναι οι άνθρωποι και όχι τα έπιπλα ή τα πράγματα. Από κάπου όμως έπρεπε να ξεκινήσω και αυτή η αρχή δεν ερχόταν. Τα δυο αρχιμαστόρια, που ήρθαν όπως σε όλες τις δύσκολες στιγμές μου, να βοηθήσουν, η αδερφή Βάσω και η ξαδέρφη Σταυρούλα κάθισαν σιωπηλά και με περίμεναν. «Ας τη βάψουμε». Έφερε τα πινέλα και τις λαδομπογιές η Σταυρούλα και άρχισε να μου φτιάχνει χρώματα. «Πράσινο και κόκκινο θέλω. Άσε τα άλλα».

Όταν καταλήξαμε στις αποχρώσεις και πήραμε και τα τενεκεδάκια ψήσαμε έναν καφέ και καθίσαμε στο πάτωμα να βάλουμε σε μια τάξη τι έπρεπε να γίνει.

• Πρώτα θα βγάλουμε όλα τα καπάκια από όλα τα ντουλάπια. Και τα πόμολα. Άσε τους μεντεσέδες επάνω στο ντουλάπι αλλά όχι στο καπάκι.
• Μετά θα πάρεις γυαλόχαρτο και σπάτουλα και θα τρίψεις ότι περισσεύει από το ξύλο. Βρωμιές, λαδιές και παλιά βερνίκια.
• Μετά θα αρχίσουμε να βάφουμε τα καπάκια πράσινα. Με προσοχή πρώτα το έξω και μετά το μέσα. Θέλει υπομονή και καλό στέγνωμα η λαδομπογιά.
•  Όταν στεγνώσουν θα τα βάλουμε πάλι στη θέση τους και τότε θα μπει το κόκκινο.
• Τότε θα αποφασίσεις τι κουζίνα θέλεις.

Μας πήρε 10 μέρες περίπου. Το πρωί δουλειά και τρέξιμο, το απόγευμα στον μπαμπά και στις δικές του ανάγκες και το βράδυ στην κουζίνα να ξύνουμε και να βάφουμε. Διαλέξαμε και κάτι παιδικά πόμολα και ήρθε η ώρα να αποφασίσω τι κουζίνα ήθελα. Πήρε η καλλιτέχνης το πινέλο και άρχισε να ζωγραφίζει στα ντουλάπια. Ότι λογής σχέδιο. Της έλεγα ιστορίες από τα παλιά με τη μάνα μου και θεία της στην κουζίνα και ζωγράφιζε λουλούδια μεγάλα και κόκκινα, δέντρα με κόκκινους ώριμους καρπούς, χαμόγελα μεγάλα και χέρια ανοιχτά. Εκείνο το απόγευμα αποφάσισα πως αν ήθελα να αναστηθεί η κουζίνα, έπρεπε να γεμίσει ζωή, χαρά και δημιουργία. Τότε αποφάσισα να μαζεύω κόσμο εκεί και να γεμίζει η κουζίνα.

Σιγά-σιγά τη γεμίσαμε, τη βελτιώσαμε και συνεχίζω να κάνω διάφορα με τα χρώματα που περίσσεψαν. Άλλα μικρά και άλλα μεγάλα. Και πάνω από όλα μαζευόμαστε κάτι απίθανες Κυριακές, με άκυρη μουσική και νόστιμα τσιμπολογήματα και κάνουμε πράγματα. Και γεμίζει χρώματα και γέλια και χαρά και αναπνέει όπως θα έπρεπε. Ευχαριστώ όλες και όλους που συμμετέχουν σε αυτές τις Κυριακές και φυσικά τα αρχιμαστόρια μου που την έκαναν τόσο όμορφη και τόσο λαχταριστή.

Αυτό το post το ονειρεύομαι εδώ και καιρό. Το είχα αλλιώς στο μυαλό μου. Ήθελα να γράψω τι σπουδαία καλλιτέχνης είναι η ξαδέρφη μου η Σταυρούλα που όντως είναι ζωγράφος απλά για χάρη μου βάφει και σε πιο μεγάλες και περίεργες επιφάνειες. Ήθελα να μιλήσω για τη σωστή επιλογή χρωμάτων και υλικών για το καλύτερο αποτέλεσμα. Ήθελα να γράψω χρωματικές προτάσεις και άλλες λύσεις για την οικονομική και δημιουργική ανακαίνιση δωματίων. Να δώσω links με tutorials και άλλα χρήσιμα. Να σας παροτρύνω να το δοκιμάσετε και εσείς και να μη φοβόσαστε ότι δεν τα καταφέρνετε. Αλλά είναι Απρίλιος και η σκέψη μου πάει συνέχεια στα πράσινα μάτια της και στην κατακόκκινη καρδιά της.