Το craft room του in my closet

Οι τελευταίες δύο εβδομάδες για να μην πω και τρεις ήταν πάρα πολύ κουραστικές αλλά απίστευτα γεμάτες και πολύ δημιουργικές. Θα τα πάρω όμως όλα από την αρχή. Η αρχή έγινε ένα μεσημέρι, όταν συζητώντας με μια καλή φίλη και crafter, της εκμυστηρεύτηκα ότι εδώ και καιρό, λαχταράω να βάλω στο craft room μου μια διάτρητη λαμαρίνα, όπως αυτές που έχουν οι τεχνικοί για να κρεμάνε τα εργαλεία τους, γνωστή και ως pegboard. “Νομίζω πως ο μπαμπάς μου έχει κρατήσει τέτοιες από το παλιό του μαγαζί”. Από εκεί ξεκίνησαν όλα, αγαπητή Σταυρούλα. Μερικές μέρες μετά βρέθηκα να κουβαλάω δύο υπέροχες διάτρητες λαμαρίνες και το ίδιο απόγευμα να μετράω όλο το δωμάτιο, τοίχο προς τοίχο για να αποφασίσω που θα πάνε.

Όσο πιο προσεκτικά μετρούσα και κατέγραφα, τόσο πιο μεγάλη απογοήτευση ένιωθα, που οι τοίχοι ήταν γεμάτοι με διάφορα, όπως κάτι τεράστια κάδρα που μου γέμιζαν όλο το δωμάτιο. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί τα είχα φτιάξει αυτά τα πελώρια κάδρα (100Χ70cm) και γιατί τα είχα βάλει σε ένα τόσο μικρό χώρο. Η απογοήτευση μεγάλωνε σε κάθε τρύπα που έβρισκα στον τοίχο. Το δωμάτιο είχε 6 χρόνια να βαφτεί και εγώ όχι μόνο δεν το βοηθούσα να βελτιωθεί αλλά με κάθε ευκαιρία του άνοιγα αποτυχημένες τρύπες, με τρυπάνι παρακαλώ, για να σταθεροποιήσω διάφορα. Κάπου εκεί πήρα την μεγάλη απόφαση, πρώτα να το βάψω και μετά να το διαμορφώσω από την αρχή. Μερικές φορές είναι πιο δύσκολο να διορθώσεις ένα λάθος από το να προσπαθήσεις να το φτιάξεις σωστά από την αρχή. Και ήθελα έναν μάστορα που να μου τα κάνει όλα και μάλιστα ακριβώς όπως θέλω. Ήμουν πραγματικά πολύ τυχερή που όχι απλά βρήκα έναν μάστορα αλλά έναν πραγματικό καλλιτέχνη.

Ο καλλιτέχνης Γιώργος, είχε μια βασική και πολύ σημαντική απαίτηση. Για να μπει και να το φτιάξει έπρεπε το δωμάτιο να αδειάσει. Αν έχετε αποφασίσει να βάψετε σπίτι που κατοικείται θα νιώσετε για λίγο αυτόν τον πόνο. Για να αδειάσει πλήρως ένα δωμάτιο, πρέπει να γεμίσει όλο το υπόλοιπο σπίτι. Για τρία συνεχόμενα απογεύματα κουβαλούσα από κάδρα και τενεκέδια έως και συνδετήρες και ατλακόλ, όπου έβρισκα άδειο χώρο και κυρίως στο σαλόνι. Όταν κατάφερα και το άδειασα ήρθε και ο καλλιτέχνης Γιώργος και το έκανε αγνώριστο. Το περιποιήθηκε με πολύ προσοχή και στόκο (είπαμε πολλές τρύπες παντού) και το έβαψε με ένα υπέροχο γκριζάκι που το φώτισε υπέροχα. Ήθελα ένα πολύ διακριτικό και πολύ ανοιχτό χρώμα για να μεγαλώσει ο χώρος οπτικά και να αντέχει τα άπειρα πράγματα που ήθελα να βάλω. Και μετά αρχίσαμε να κάνουμε τρύπες πάλι παντού, αλλά τρύπες σωστές και τέλεια μετρημένες για να μπουν τα πράγματα που είχα αποφασίσει να μπουν.

Όσο μετρούσα και έψαχνα λύσεις, είχα όπως σε κάθε φτιάξιμο σπιτιού μου και τον κατάλογο του ΙΚΕΑ δίπλα μου. Ήξερα ότι για κάθε γωνίτσα μου (και το craft room είναι γεμάτο από πολλές) θα υπήρχε κάτι πολύ λειτουργικό και πολύ κομψό να βάλω εκεί. Όπως για παράδειγμα αυτός ο ελάχιστος τοίχος πίσω από την πόρτα του γραφείου. Είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι τοίχου ανάμεσα στην πόρτα της χωνευτής ντουλάπας, που είχα φτιάξει παλαιότερα, και του παραθύρου. Εκεί είχα μια μεταλλική επιφάνεια και κρεμούσα με καρφιά και με μαγνήτες διάφορα δωράκια και καρτούλες που μου έχετε στείλει και έχω χαρεί πολύ.  Τον αντικατέστησα με αυτήν την πολύ γλυκούλα ραφιέρα ALGOT ενώ αργότερα θα φτιάξω άλλη κατασκευή για την πόρτα της ντουλάπας για τις καρτούλες και τα δωράκια! Είναι μια πολύ όμορφη εικόνα, η πρώτη όταν μπαίνει κάποιος, που την έχω γεμίσει με τα πιο αγαπημένα μου πράγματα.

Στον τοίχο κάτω από το παράθυρο, που απλά δεν είχα κάτι παλαιότερα, αποφάσισα να μπει η μια διάτρητη λαμαρίνα η οποία θα τον κάλυπτε στο 50%. Εγώ ήθελα να τον εκμεταλλευτώ ολόκληρο. Όμως το σημείο ήταν η είσοδος και ό,τι και να έβαζα δε θα μου επέτρεπε να μπαίνω και να βγαίνω από το δωμάτιο. Έχω ένα τεράστιο γραφείο που ήδη περιορίζει την είσοδο. Διαβάζοντας τις σκέψεις όσων τους, διάβασα το εξής παράπονο από την DIY my DAY: “Τα ξαπλωτά χαρτόνια δεν βολεύουν καθόλου! Τραβάς ένα ρολό, πέφτουν όλα τα υπόλοιπα, ψάχνεις ένα χρώμα, άντε βρες το! Χρειάζομαι ίσως ένα… ανοιχτό βαρέλι για να τα χωρέσω! Ό,τι πρέπει για το κέντρο μιας κουζίνας δηλαδή!”. Αν όμως δεν είναι τελείως ξαπλωτά; Αν είναι όρθια; Οι πιο διάσημες παπουτσοθήκες του κόσμου, ξαφνικά έγιναν η τέλεια λύση για τα χαρτιά μου.

Μέτρησα ξανά και ξανά για να σιγουρευτώ ότι όντως θα χωράνε και δε ενοχλούν την είσοδο και θα χωράνε και τα μεγαλούτσικα χαρτιά του scrapbooking μου που δεν θέλω να τα κάνω ρολά. Είναι ξαπλωμένα μεν αλλά με έναν τρόπο που επιτρέπει να βγάζω εύκολα όποιο θέλω και να τα ψαχουλεύω χωρίς να τα χαλάω. Ακόμα και αν τα θέλω κοντά μου, βγάζω το καπάκι, το παίρνω στον πάγκο εργασίας δίπλα μου και μετά πάλι στη θέση του. Φυσικά όταν είναι κλειστά πιάνουν όσο χώρο πιάνει και η κουρτίνα. Αφού μπήκαν κάτω τα χαρτιά, πάνω ήθελα να βάλω όλα όσα εγώ τα έχω στο μυαλό μου σχετικά με το χαρτί και τη συσκευασία.

Γάντζους για να κρεμάσω διάφορα βρήκα σε μαγαζί με σιδηρικά, το οποίο μου έδωσε ουσιαστικά τους δικούς του. Με μικρές βεργούλες άπλωσα τις κόλλες περιτυλίγματος, τις οποίες δε θέλω να βάζω με άλλα χαρτόνια γιατί τσαλακώνονται. Ταινίες, σπάγκοι, κορδόνια όλα μαζί και ανάμεσα και τα παρδαλά χαρτιά μου. Τις κόλλες περιτυλίγματος και τα αυτοκόλλητα με σχέδια δεν τα χρησιμοποιώ μόνο για δώρα αλλά για πολλές κατασκευές γενικά και για αυτό έχω και τόσες πολλές. Πάνω από τις παπουτσοθήκες, δημιουργείται ένα πολύ μικρό και χαριτωμένο ραφάκι. Eκεί έβαλα τις θήκες με τις washi tapes μου και τα γκοφρέ μου που είναι σε μια τόσο στενή και μακρουλή συσκευασία.

Το ντουλαπάκι κάθε παπουτσοθήκης είχε αρκετά μεγαλύτερο βάθος από όσο είχα στο μυαλό μου. Έτσι όλα τα χαρτιά μπήκαν σε ένα, όλοι οι φελλοί, τα χαρτόνια και άλλα ειδικά υλικά σε ένα άλλο ενώ το τρίτο το κράτησα για να αποθηκεύω κουτιά που μου αρέσουν και θέλω να τα χρησιμοποιήσω αλλά τα “ανοίγω” για να πιάνουν λιγότερο χώρο. Επίσης εκεί στρίμωξα και κάτι μεγάλους χάρακες για πατρόν και ένα κουτί με Α3 χαρτιά που έχω.

Αυτό το δωμάτιο είχε παλιά μπαλκονόπορτα αλλά ο μπαμπάς μου την έχτισε σε παράθυρο για να κερδίσει χώρο αφού στο συγκεκριμένο μπαλκόνι που έβγαζε, είχε πρόσβαση και από την κουζίνα. Τόσο καιρό δεν είχε αξιοποιηθεί σωστά και τώρα νιώθω ότι όλα φτιάχτηκαν μόνο για αυτόν τον τοίχο έτσι όπως έδεσαν μεταξύ τους. Η άλλη διάτρητη λαμαρίνα θα αργήσει λίγο να ολοκληρωθεί γιατί βρήκα από το ebay πολύ οικονομικά κρεμασταράκια με δωρεάν μεταφορικά αλλά έρχονται από Κίνα και θα αργήσουν. Αν θέλετε να βάλετε και εσείς μια τέτοια βολική διάτρητη λαμαρίνα για τα εργαλεία σας, απλά ρωτήστε σε ένα κατάστημα με εργαλεία, από που πήρε τις δικές του.

Όταν έφτιαξα τις κρεμαστές μολυβοθήκες, ήξερα ότι θα αντικαταστήσουν το κάδρο με τα κίτρινα κυκλάκια (αριστερά). Το κάδρο με τα φούξια (ματζέντα για να είμαι ακριβής) κυκλάκια, τα αντικατέστησε μια ραφιέρα τοίχου με στενούτσικα ραφάκια για να μην “μπουκώσει πολύ ο χώρος. Ήθελα να είναι πάνω από τη συρταριέρα αλλά μην εξέχουν από αυτήν. Ήξερα πως θα είναι πολύ ψηλά και εγώ θα δυσκολεύομαι να πιάνω τα πράγματα που θέλω αλλά αυτό το έλυσα με το σκαμπό-σκαλάκι BEKVAM. Είναι η πιο λειτουργική επιλογή αφού είναι το σκαλάκι μου για κάθε ψηλό σημείο, είναι το σκαμπό για όποιον θέλει να έρθει να κάτσει μαζί μου στο craft room, είναι το τραπεζάκι για τα κουτιά που δε θέλω πάνω στο γραφείο και κυρίως είναι το ψηλό μου υποπόδιο γιατί μου αρέσει να έχω τα ποδαράκια μου ψηλά, όταν κάθομαι στον υπολογιστή.

Αυτά τα ράφια τα γέμισα με κουτάκια. Τα γέμισα με σειρά χρησιμότητας. Όσο πιο πολύ χρησιμοποιώ κάτι, τόσο πιο χαμηλά είναι. Το μαύρο βαρελάκι που είχα στην παραπάνω φωτογραφία για τα χαρτόνια μου, το αντικατέστησα με έναν κάδο για σκουπίδια FILUR που μέτρησα ότι χωρούσε ακριβώς σε αυτήν την αλλόκοτη γωνίτσα μεταξύ συρταριέρας και τοίχου. Αν πρέπει να βάλετε τα χαρτόνια σε κάθετη μορφή προτιμήστε παραλληλόγραμμα ή τετράγωνα δοχεία γιατί χωράνε περισσότερα και δεν τα τσαλακώνουν στο κάτω μέρος. Στους ορθοστάτες που χρησιμοποίησα για να στηρίξω τα ράφια, έβαλα άγκιστρα από τον εξοπλισμό κουζίνας και κρέμασα μια μακριά βέργα για να περάσω τις κορδέλες μου. Το καδράκι της Αλίνας στο κέντρο, εκτός από υπέροχο, κρύβει και την πετονιά που χρησιμοποίησα στη μέση της βέργας, για να μη λυγίζει πολύ από το βάρος.

Τα κουτάκια είναι από ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Παπουτσιών, γλυκών, ποτών, καρτών κ.α. Βάφτηκαν και ντύθηκαν με πρόθεση να είναι σε άσπρο, μαύρο και ζουζουνί(=λαχανί), τα χρώματα που θέλω να κυριαρχούν στο γραφείο αλλά με τόσα πράγματα είναι δύσκολο να κρατηθεί μια χρωματική παλέτα. Αυτές τις ημέρες έχω “ντύσει” κουτιά με κάθε πιθανό τρόπο και θα κάνω ένα άρθρο με όλους για να διαλέξετε ποιος σας αρέσει περισσότερο.

Αν ήταν μια φορά δύσκολο να βγουν όλα έξω, ήταν δέκα φορές πιο δύσκολο να μπουν και πάλι, ειδικά από τη στιγμή που τα ήθελα όλα τακτοποιημένα, όμορφα και λειτουργικά. Ώρες στο μπαλκόνι βάφοντας, ώρες κουβαλώντας, ώρες καθαρίζοντας κάθε μικροπράγμα, ώρες σιδερώνοντας (σιδέρωσα όλα τα ρετάλια μου) και κούραση. Όλο αυτό μου άνοιξε την όρεξη για μια γενική καθαριότητα στο σπίτι, που χρειαζόταν με τόσο πήγαινε έλα των πραγμάτων και μια μικρή εκκαθάριση που ήρθε ως ανάγκη όταν διάβασα την ανακοίνωση της Άρσις για παροχή ειδών οικιακού εξοπλισμού, στο πλαίσιο της στέγασης και επανένταξης αστέγων στη Θεσσαλονίκη. Θα ήθελα με την ευκαιρία να σας παροτρύνω, όταν κάνετε την προετοιμασία του σπιτιού για το χειμώνα ή την επόμενη γενική καθαριότητα, να το έχετε στο μυαλό σας και «Μην το πετάξεις, φέρ’ το στην ΑΡΣΙΣ!». Είναι κρίμα, πράγματα που δε θέλουμε πλέον, να καταλήγουν στα σκουπίδια όταν άλλοι συνάνθρωποι μας τα έχουν ανάγκη.

Τώρα, φτιάχνω τη γωνιά του ραψίματος που χθες απέκτησε και ραπτομηχανή! Βάζω σε τάξη τα υφάσματά μου, τα εργαλεία μου και τα νήματά μου. Θα επανέλθω με σχετικό άρθρο που θα σας πω και πως προτείνω να φτιάξετε ένα μικρό και φορητό craftroom. Θέλω να ευχαριστήσω τη Σταυρούλα και τον Θανάση για τις διάτρητες λαμαρίνες, τον Γιώργο για την απίστευτη δουλειά που έκανε με το βάψιμο και την τοποθέτηση και τη Μελίνα για όλα τα ατελείωτα χιλιόμετρα πήγαινε έλα σε διάφορα καταστήματα, μέχρι να αποφασίσω τι θέλω ακριβώς και τι μου κάνει ακριβώς.

Πάνω από όλα όμως, θέλω να ευχαριστήσω το ΙΚΕΑ Θεσσαλονίκης, που δέχτηκε την πρότασή μου, να είναι χορηγός σε είδος, όλων των πραγμάτων που αποφάσισα να έχει το γραφείο μου για να γίνει από γραφείο, ένα όμορφο και λειτουργικό craft room. Ανυπομονώ με λαχτάρα να παραλάβω τον νέο κατάλογο και είμαι σίγουρη ότι μόλις τον πάρω, θα βρω και άλλες ιδέες για το craft room και το υπόλοιπο σπίτι.